Polski scenopis:

(James podchodzi do postaci na dachu budynku)

JAMES: Mary?!

MARIA: Kiedy przestaniesz wciąż popełniać ten sam błąd?
Mary nie żyje. Sam ją zabiłeś!

JAMES: Maria? To ty. Ale ja Cię już nie potrzebuję...

MARIA: Co?! Ty chyba żartujesz? Kiedy ja mogę być twoja.
Zawsze tu dla Ciebie będę. I nigdy na Ciebie nie nakrzyczę
ani nie poczujesz się źle z mojego powodu. Przecież tego
chciałeś! Jestem inna niż Mary. Jak możesz mnie odrzucić?!

JAMES: Teraz rozumiem. Czas zakończyć ten koszmar...

MARIA: Nie! Nie pozwolę Ci! Zasługujesz na śmierć, James!

(Maria zmienia się w demona, a James z nią walczy i zabija ją)

MARIA: James...James...James...James...James...James...James...

(Przejście do sypialni Mary)

JAMES: Mary?

MARY: (kilka razy kaszle) James...

JAMES: Wybacz mi.

MARY: Mówiłam Ci, że chcę umrzeć, James.Chciałam, aby ból ustał.

JAMES: Dlatego to zrobiłem, kochanie. Nie mogłem patrzeć, jak cierpisz.
Nie...to nie prawda. Powiedziałaś także, że nie chcesz umrzeć.
Prawdą jest, że Cię nie nawidziłem. Chciałem, abyś zeszła z mojej
drogi. Chciałem odzyskać swoje życie.

MARY: James...Jeśli to prawda, to czemu jesteś taki smutny?

JAMES: Mary?!

MARY: James...proszę. Proszę, zrób coś dla mnie. Wróc do swojego życia.

(Mary daje Jamesowi list i umiera. Następna scena ukazuje Jamesa
i Laurę przechodzących przez cmentarz, a głos Mary czyta list.)

W moich niespokojnych snach,
Widzę to miasteczko.

Silent Hill.

Obiecałeś, że zabierzesz mnie
tam znowu pewnego dnia.
Ale nigdy tego nie zrobiłeś.

Więc jestem tam sama teraz...

W naszym 'specjalnym miejscu'
Czekając na Ciebie...

Czekając na Ciebie aż
przybędziesz mnie zobaczyć.

Ale nigdy tego nie zrobiłeś.

Więc czekam, osnuta w moim
kokonie bólu i samotności.

Wiem, że zrobiłam okropną
recz Tobie. Coś czego Ty
nigdy nie wybaczysz mi.

Chciałabym móc zmienić
to, ale nie mogę.

Czuję się tak żałosna i brzydka
leżąc tutaj, czekając na Ciebie...

Każdego dnia wpatruje się w pęknięcia
w suficie i jedyne o czym mogę myśleć
to to jak bardzo niesprawiedliwe to wszystko jest...

Doktor przyszedł dzisiaj.
Powiedział, że mogę iść
do domu na krótki czas.

To nie to, że mój stan się polepsza.
Chodzi o to, że to może być
moja ostatnia szansa...

Myślę, że wiesz co mam na myśli...

Pomimo to, cieszę się z powrotu
do domu. Tęskniłam za tobą okropnie.

Ale boję się James.
Boję się, że Ty tak naprawdę
nie chcesz abym wracała do domu.

Za każdym razem kiedy przychodzisz mnie zobaczyć,
mogę powiedzieć jak ciężkie jest to dla Ciebie...

Nie wiem czy ty
nienawidzisz mnie czy współczujesz mi...
Albo może ja po prostu obrzydzam Cię...

Przepraszam za to.

Kiedy odkryłam, że
umrę, po prostu
nie chciałam zaakceptować tego.

Byłam taka zła przez cały czas i
odbijało się to na każdym kogo kochałam najbardziej.
Szczególnie na Tobie, James.

Właśnie dlatego rozumiem,
jeśli mnie nienawidzisz.

Ale chcę abyś
wiedział to, James.

Zawsze będę Cię kochała.

Pomimo tego, że nasze wspólne życie musiało
skończyć się tak, ja nadal nie
oddałabym go za nic. Spędziliśmy
trochę wspaniałych lat razem.

Cóż, ten list staje się
zbyt długi, więc pożegnam się.

Powiedziałam pielęgniarce aby dała
to Tobie kiedy odejde.

To znaczy, że kiedy czytasz to,
ja już nie żyje.

Nie mogę powiedzieć Ci abyś mnie pamiętał,
ale nie mogę też obciążać Cię
zapomnieniem o mnie.

Tych ostatnich parę lat od kiedy
zachorowałam... Przepraszam za to
co Ci wyrządziłam, wyrządziłam nam...

Dałeś mi tak wiele i
nie byłam w stanie oddać w zamian
niczego.

Właśnie dlatego chcę abyś żył
dla siebie teraz.
Rób to, co jest najlepsze dla Ciebie, James.

James...

Uszczęśliwiłeś mnie.

Oryginalny scenopis:

(James podchodzi do postaci na dachu budynku)

JAMES: Mary?!

MARIA: When will you ever stop making that mistake?
Marys dead. YOU killed her!

JAMES: Maria? Its you. But I dont need YOU anymore...

MARIA: What?! You must be joking? But I can be yours. Ill
be here for you forever. And Ill never yell at you
or make you feel bad. Thats what you wanted! Im
different than Mary. How can you throw me away?!

JAMES: I understad now. Its time to end this nightmare...

MARIA: No! I wont let you. You deserve to die too James!

(Maria zmienia się w demona, a James z nią walczy i zabija ją)

MARY: James...James...James...James...James...James...James...

(Przejście do pokoju Mary)

JAMES: Mary?

MARY: (kilka razy kaszle) James...

JAMES: Forgive me?

MARY: I told you that I wanted to die James.
I wanted the pain to end.

JAMES: Thats why I did it honey. I just couldnt watch you suffer.
No...thats not true. You also said, you didnt want to die.
The truth is, I hated you. I wanted you out of the way. I
wanted my life back.

MARY: James...If that were true, then why do you look so sad?

JAMES: Mary?!

MARY: James...please. Please do something for me. Go on with your life.

(Mary daje Jamesowi list i umiera. Następna scena ukazuje Jamesa
i Laurę przechodzących przez cmentarz, a głos Mary czyta list.)

In my restless dreams,
I see that town.

Silent Hill.

You promised you'd take me
there again someday.
But you never did.

Well I'm alone there now...

In our 'special place'
Waiting for you...

Waiting for you to
come to see me.

But you never do.

And so I wait, wrapped in my
cocoon of pain and loneliness.

I know I've done a terrible
thing to you. Something you'll
never forgive me for.

I wish I could change
that, but I can't.

I feel so pathetic and ugly
laying here, waiting for you...

Every day I stare up at the cracks
in the ceiling and all I can think
about is how unfair it all is...

The doctor came today.
He told me I could go
home for a short stay.

It's not that I'm getting better.
It's just that this may be
my last chance...

I think you know what I mean...

Even so, I'm glad to be coming
home. I've missed you terribly.

But I'm afraid James.
I'm afraid you don't really
want me to come home.

Whenever you come see me,
I can tell how hard it is on you...

I don't know if you
hate me or pity me...
Or maybe I just disgust you....

I'm sorry about that.

When I first learned that
I was going to die, I just
didn't want to accept it.

I was so angry all the time and I
struck out at everyone I loved most.
Especially you, James.

That's why I understand
if you do hate me.

But I want you to
know this, James.

I'll always love you.

Even though our life together had
to end like this, I still wouldn't
trade it for the world. We had
some wonderful years together.

Well this letter has gone on
too long so I'll say goodbye.

I told the nurse to give
this to you after I'm gone.

That means that as you read this,
I'm already dead.

I can't tell you to remember me,
but I can't bear for you to
forget me.

These last few years since I
became ill...I'm so sorry for
what I did to you, did to us...

You've given me so much and
I haven't bee able to return
a single thing.

That's why I want you to live
for yourself now.
Do what's best for you, James.

James...

You made me happy.