[Raq]

Żelazko: Temat wydzielony. Dyskutujemy o tym jak atrakcyjność wpływa na dyskryminację z kolei te na niską samoocenę i różne powiązane luźne pojęcia o temacie. Takie lekkie dyrgotanie w temacie.

Ja jestem prześliczny...a co się będę okłamywał, jak wiem że to prawda. Więcej wiary we własne mordy

[Alex]

[Żelazko]

[Alex]

[Trivane]

[Turysta]

[Raq]

Cytat:

e tam, pewnie dla japończyków każda biała kobieta wygląda tak samo:P

cos w tym jest bo czarni często wspominają ze biali i żółci wyglądają dla nich tak samo (w swoich rasach) a dla większosci białych jest tak samo jesli idzie o inne rasy

Trivane napisał/a:

Niska samoocena naprawdę irytuje

Żelazko napisał/a:

Raq dobrze prawi, dołowanie się sowim brzydkim wyglądem tylko sprawia że osoba w nawiązywaniu kontaktów będzie niepewna a co za tym idzie spotkanie będzie mniej przyjemne dla obu

Święte słowa

Alex napisał/a:

Raq źle prawi, prawdziwe dołowanie się nad swoim brzydkim wyglądem następuje wtedy, gdy znajomi, czy nawet osoby nieznajome, zaczynają ten brzydki wygląd wytykać

ja nic nie powiedziałem o tym czy to źle czy nie...choć jeśli już o tym mówimy to uważam, ze to durnota straszliwa...człowiek słoń nie jesteś więc wiesz.

Alex napisał/a:

Taki to już XXI wiek: jak dziewczyna jest "niezłą dupcią" to będzie miała dobrze, jak chłopak będzie "ciacho", to będzie miał dobrze. Innych wariantów nie ma.

dawno i nie prawda. Tak moze było z 10 lat temu. Obecnie zaciera się to niemiłosiernie.

[Zaratul]

[Raq]

[Turysta]

http://catlin.wrzuta.pl/a...era_-_beautiful ;*

[Zaratul]

[PiK]

Nie chcę teraz nikogo urazić, ale najłatwiej zamknąć się w domu z kompem, ograniczając kontakty towarzyskie do minimum i użalać się nad swoim wyglądem. Każdy może wyglądać dobrze, wystarczy tylko tego chcieć.
Otworzyć się trochę na innych, przełamać kompleksy i nieśmiałość, może trochę zadbać o swój imidź, nadać sobie jakiś konkretny styl. Nie mówię oczywiście, że wszyscy mają uderzać na siłownie/solarium, ale regularny trening naprawdę podnosi samoocenę.
Nie ma naprawdę brzydkich ludzi, są tylko zaniedbani. Prawda jest taka, że inni postrzegają Cię tak, jak Ty postrzegasz siebie. Sam nie jestem modelowym przykładem ideału faceta, a jakoś nigdy nie miałem problemu z akceptacją społeczeństwa czy powodzeniem u płci przeciwnej. Zaakceptować siebie i wyeksponować swoje zalety, oto sposób na sukces

[Bersek]

.

[timothy7]

Cytat:

Higiena osobista, konkretny styl (ale nic na siłę), może jakaś siłownia/sztuki walki, podkreślić swoje zalety i starać się wyeliminować wady. Pewny krok, silne spojrzenie i nie musisz być modelem na wybiegu.

Cytat:

Otworzyć się trochę na innych, przełamać kompleksy i nieśmiałość, może trochę zadbać o swój imidź, nadać sobie jakiś konkretny styl. Nie mówię oczywiście, że wszyscy mają uderzać na siłownie/solarium, ale regularny trening naprawdę podnosi samoocenę.

dyskusja widzę sie rozkręca, pozwolę sobie wtrącić swoje trzy gorsze, ponieważ uwazam, ze wasze "rady" kompletnie mijaja się z celem. Ja sam nie narzekam na swoj wygląd, ale nie raz bylem świadkiem (gimnazjum, tehnikum, o zawodówce nie wspominajac) jak ci elitarni, ci bardziej lubiani, potrafili schrzanic życie jakiemuś kolesiowi, tylko dlatego, ze miał długi nos. Dokladnie pamiętam, jak krzyczeli "Jak można chodzic do klasy z czyms takim". Koles zamknął sie totalnie w sobie, i choc nie najeżdżali na niego cały czas, to kolegow wśród nich nie mial po co szukac (to samo tyczyło sie dziewczyn). Wyglad sie bardzo liczy, a tacy wstrętni ludzie potrafia zmotywowac "brzydszego" do zwykłego schowania sie w domu przed kompem. Podkreslenie swoich zalet i wyeliminowanie wad może byc zwyczajnym strzałem w stope dla kogoś, ktory zacząl sie wstydzic siebie, swojego charakteru, czy swojego wyglądu. Oczywiście nie mowie że wszyscy od razu zamkna się w sobie, ale jak zanika wiara w siebie zanika również odwaga - a wtedy to zaczyna być powaznym problemem.

Cytat:

Każdy może wyglądać dobrze, wystarczy tylko tego chcieć.

Kazdy by tego chcial. Każdy tez chciałby być slawny, bogaty, zostawić po sobie spuścizne, po ktorej by się cały czas o tym kimś mówiło. Niestety, wracamy do szarej rzeczywistości - by na prawde być kimś, trzeba się dobrze urodzic. Nie wystarczy chcieć, trzeba MÓC.

Cytat:

Nie ma naprawdę brzydkich ludzi, są tylko zaniedbani.

Ja rowniez jestem "zwolennikiem" tego stwierdzenia

[Trivane]

Timothy dobrze prawi, ale jak już wspominałem kilka postów wyżej: wygląd się nie liczy, jeśli szukamy tylko przyjaźni. Bo wybieranie sobie przyjaciela biorąc pod uwagę jego gabaryty jest co najmniej dziwne, nie mówiąc już nk-owskie. Problem polega na tym, że społeczeństwo jest nietolerancyjne, ale każdy powinien samodzielnie poznać swoją wartość, by się mu przeciwstawić - jeśli zajdzie taka potrzeba. Sam nie mam idealnej reputacji w szkole, bo nie piję i nie palę, co widocznie jest wielkim dziwactwem. Skończyło się nawet na przezywaniu od żeńskich imion z powodu moich długich włosów, kolegę zaś biorą za geja bo trochę im go przypomina. Jeżeli kogoś interesuje co ja zrobiłem z tym faktem, już odpowiadam: jednemu przylałem, drugiego ignoruję (czuje się głupio, kiedy sam śmieje się ze swoich dowcipów). Od kilku miesięcy mam spokój

I nie, nikt mi nigdy nie powiedział, że wyglądam źle, ani tym bardziej jak dziewczyna. Pojawia się idiota i z jego powodu mam się rzekomo martwić? takich ludzi trzeba olewać, a szukać wśród nieśmiałych, bo to prędzej taki nas zrozumie niż jakiś przyszły menel z zawodu zajmujący się składaniem mopów płaskich. Charakter wbrew pozorom jest najważniejszym czynnikiem mówiącym o wartości danego człowieka.

[PiK]

[timothy7]

[Mi]

Zgadzam się z PiKiem. Nie trzeba być superprzystojnym, żeby mieć powodzenie wśród ludzi. Potwierdzam także fakt, iż młodzież w wieku szkolnym jest bardziej narażona na problemy, depresję z powodu domniemanej niedoskonałości własnego wyglądu, wszystko jednak sprowadza się do pewnych zachowań oraz postaw, w tym dążenia do przynależności do danej grupy, o której wspomniał mój przedmówca. Dzieje się tak również dlatego, iż wiek gimnazjalno-licealny to tzw. poszukiwanie własnej tożsamości, co w przypadkach wielu osób związane jest z chaosem i dezorientacją.

Do "efektu końcowego" często dąży się przez lata; sama pamiętam różne etapy swojego wyglądu, poczynając od wystraszonej, zakompleksionej szarej myszki w za dużym, wyciągniętym swetrze, poprzez zbuntowaną nastolatkę w glanach, późniejsze próby dopasowania się do grupy dziewcząt z liceum objawiające się poprzez farbowanie włosów na jasny blond w stylu barbie :\ ... Myślę, że niewiele osób przechodzi przez ten okres łatwo i bezboleśnie. Teraz bardzo miło mi czytać wasze pozytywne opinie na temat mojego wyglądu, ale uwierzcie mi, nie zawsze tak było. Oczywiście, trudno wymagać od młodej osoby by nagle wyzbyła się wszystkich swoich kompleksów, założyła na nos ciemne okulary i powiedziała "let's rock, baby", niemniej jednak ważne jest, byście sobie uświadomili sobie, iż najprawdopodobniej wyolbrzymiacie swój problem, a być może to zmotywuje was do działania. Mnie bynajmniej zmotywowało.

Co do osób starszych, z autopsji wiem, że w naszym wieku, dla płci przeciwnej wygląd zewnętrzny nie jest tak ważny jak za czasów szkoły średniej. Co najbardziej pociąga ludzi w drugim człowieku to nastawienie, poczucie humoru i fajny styl bycia. Sama mam znajomych, którym sporo brakuje do ideału męskości, są natomiast niemal zawsze otoczeni wiankiem ludzi, dlatego, że zwalczają swoje kompleksy, stając się tzw. duszą towarzystwa. Kolejną cechą, która jest najbardziej pociągająca w drugim człowieku (biorąc pod uwagę osoby o odpowiednim poziomie inteligencji) jest właśnie inteligencja, elokwencja i oczytanie. Mózg jest najseksowniejszą częścią człowieka, i będę się upierać przy tym aż do śmierci, albowiem zdarzyło mi się stracić głowę dla mężczyzny, będącego wręcz przeciwieństwem definicji słowa "przystojny" właśnie z powodu jego oszałamiającej wręcz inteligencji.

Biorąc jednak pod uwagę sprawy stricte dotyczące wyglądu zewnętrznego, pozwolę sobie zwrócić uwagę na kilka dosyć istotnych rzeczy. Wbrew pozorom, ubiór jest bardzo ważny w postrzeganiu drugiego człowieka. Niestety, najczęściej jest tak, że zakompleksiona, nieśmiała osoba by "wtopić się w tłum" wybiera kolory i fasony jak najbardziej neutralne. Przynosi to efekt odwrotny od zamierzonego; persona taka wyróżnia się jeszcze bardziej, bynajmniej nie w ten pozytywny sposób. To tak, jakbyście stanęli w centrum miasta i zaczęli krzyczeć "spójrzcie na mnie, popatrzcie, jaki jestem szary i nijaki". Ja nie twierdzę, że modne ubranie doda +100 do uroku osobistego, jak w grach RPG, niemniej jednak dziwną prawdą jest, iż fajnie ubrana osoba przyciąga do siebie więcej ludzi, a wystarczą jedynie fajne jeansy, koszula, czy nawet bluza z kapturem. Szare, powyciągane swetry i workowate spodnie odrzucają, sugerują, że osobowość danej "jednostki" jest tak samo nudna, szara, pochmurna i matowa, jak jej ubranie. Pominę przykłady osób, na które zmiana image'u wpłynęła bardzo korzystnie, i dla odmiany podam przypadek bardzo przystojnego kolegi, ubierającego się w w.w. sposób. Jakkolwiek dziwacznie i płytko by to nie brzmiało, osoba ta ma duży problem nie tylko ze znalezieniem sobie kobiety, ale także zjednywaniem nowych znajomych.

Idąc za ciosem, postawa ciała również jest ważniejsza, aniżeli mogłoby się wydawać. Osoby nieśmiałe w rozmowie zazwyczaj przybierają tzw. "pozycję obronną", okazują spory dystans, co również skutecznie zniechęca innych. Otwarta postawa, przede wszystkim uśmiech i gesty, które dają do zrozumienia, że nie jesteśmy zamkniętym w sobie, naburmuszonym kłębkiem nerwów, jesteśmy przyjaźni i towarzyscy daje naprawdę sporo. Diabeł tkwi w szczegółach.

Założę się, że po przeczytaniu tego posta połowie z was przechodzą przez głowę myśli typu "łatwo jej mówić, ona nie wstydzi się swojego wyglądu", bądź "gdyby zobaczyła moje zdjęcie, śpiewałaby inaczej". Fakt, nie widziałam zdjęć większości z was i już nie wstydzę się samej siebie. Nie sądzę też, bym w jakikolwiek sposób wpłynęła na waszą wizję postrzegania świata i społeczeństwa, ani też że którekolwiek z was z miejsca dostosuje się do tego, co napisałam. Jeśli jednak zasiałam w was choć drobne ziarnko zwątpienia, jestem zadowolona .

[Nazar]

Wygląd (aparycja, ubiór itd.) ma znaczenie i nie ma w tym nic dziwnego, bo jest to uwarunkowane naturalnie i KAŻDY człowiek szuka sobie znajomych/przyjaciół/partnerów na co najmniej takim samym poziomie atrakcyjności, co on sam. Oczywiście dużo zależy od relacji, jakie łączą nas z daną osobą. Jeżeli to przyjaciel - zwracamy bardziej uwagę na cechy osobowości - i tu liczy się głównie atrakcyjność charakteru. Jeżeli szukamy sobie partnera, to dodatkowo zwracamy uwagę na wygląd - tym bardziej, im krócej zamierzamy z daną osobą barabara. Seks (a dokładniej jego efekt w postaci przedłużenia gatunku) jest jedynym celem życia i on determinuje nasze działania - reszta to tylko dodatek w przerwach między kolejnymi numerkami. I bzdurą jest, że tylko faceci tak są zbudowani - kobiety również.

Innym przyczyną, która powoduje, że ludzie zwracają uwagę na wygląd - po części odzwierciedla on naszą osbowość (ale nie zawsze). Poza tym wygląd można ogarnąć kilkoma spojrzeniami, a charakteru tak szybko nie poznamy. Nie jest to jednak dobre, bo można wyciągnąć mylne wnioski.

Jaki z tego wniosek? Brzydkie osoby mają ogólnie trudniej w życiu, bo muszą się bardziej starać eksponować swój fajny charakter, żeby nadrobić braki w wyglądzie. I odwrotnie - osoby z lipnym charakterem (i pozostałymi cechami osobowości) starają się jak najbardziej eksponować swój wygląd. Osoba obdarzona atrakcyjnym wyglądem i fajną osobowością ma w życiu najlepiej.

Zakładając, że dane 2 osoby mają identyczną osobowość, ale jedna jest średniej aparycji, a druga tiptop - tej drugiej łatwiej będzie w szkole, wśród znajomych, łatwiej o pracę i awans itp. Ewolucja idzie do góry, nie w dół - każdy stara się otaczać takim pięnem, na jakie go "stać".

Użalanie się nad sobą to odrębna sprawa - dotyczy ona w sumie tylko słabych psychicznie osób. Jest to złe, bo prowadzi do izolacji i innych niefajnych rzeczy. Ale nie można też przeginać w drugą stronę i wmawiać sobie "jestem sztuka pierwsza klasa" lub "ale ja jestem uber inteligentny", gdy tak nie jest. Można się na tym okrutnie później przejechać, gdy się w to uwierzy i oprze na tym życie. Sorry, ale z kupy bata się nie ukręci. Trzeba po prostu zaakceptować stan rzeczy i iść dalej. Bardzo złe jest też działanie w drugą stronę - umniejszanie własnej wartości, to jest nawet gorsze, bo mamy realne szanse na lepsze życie, a sami sobie je w pewien sposób niszczymy.

Gdybym ja się miał przejmować tym, co np. ludzie mówią o moim stylu ubierania się, to bym chyba nerwicy dostał Niemal wszystkie moje spodnie to tzw. "dzwony" i już z różnymi opiniami się na ten temat spotkałem, ale olewam je ciepłym moczem. Wylde może, to ja też

[Trivane]

Piszecie te wasze mądrości z taką łatwością, ale i tak nic nie wiecie o przyczynach takowej niskiej samooceny. Ja mam sporo znajomych, którzy czują się niedoceniani i w większości przypadków na ich wygląd osobisty nie wpływa ani stres, ani nieśmiałość, ani nawet ich własny styl 'bycia'. Tego jeszcze nikt nie określił, ale niektórym po prostu brak środków finansowych na ubrania, przez was postrzegane jako szary powyciągany sweter i workowate spodnie. Kiedy widzę takiego człowieka, to nie pytam: co to za śmieci na sobie nosisz, tylko normalnie z nim rozmawiam jakby był normalnym człowiekiem (którym przecież jest). Niestety przychodzi jakiś fleja i zawsze tę jego pewność zgasza, co mnie momentami doprowadza do szału.

Ja nie wiem jak można patrzeć na ubiór, jak trzeba być ograniczonym, by wybierać znajomych na podstawie wyglądu i stylu innych ludzi. Żyjemy wszak w wolnym kraju i każdy ma prawo nosić co chce, więc takie wytykanie palcami ludzi mających inny styl od reszty świata, to jak dyskryminacja gejów. Komuś się wydaje, że jeśli druga osoba ubiera się gorzej, to jego wartość musi być równie biedna, a zgodnie z przysłowiem: szczery przyjaciel nie opuszcza kogoś, gdy ten ma kłopoty; w nieszczęściu, niepowodzeniu okazuje się, kto jest prawdziwym przyjacielem. Więc jeśli ktoś nie chce pogadać z źle wyglądającym, to niech się chociaż od niego odpi****li. Takie stanie bezczynne i patrzenie, jak jego kolega jest poniżany na oczach reszty społeczeństwa, przyprawia mnie o mdłości. To już nie tylko rola samego przyjaciela, co cecha ludzka.

Dlatego łatwo jest mówić: by wyglądać ładnie, wystarczy chcieć. Bzdura, bo chęci się kończą gdy pójdzie się do sklepu z pustym portfelem. Ktoś poniżany nie staje się od razu nieśmiały, tylko zamknięty w sobie, ale wystarczą niekiedy dobre chęci by go przed nami otworzyć. Gdy mamy przed sobą osobę mogącą pozwolić sobie na ubranie, najlepiej to od razu zaakceptować i spróbować poznać jego charakter. Polecam obejrzeć sobie świetną komedię "Shallow Hal" i wziąć z niego przykład.

Jeśli chodzi o samo ciało, tutaj też mamy multum przypadków. Jak ktoś jest gruby, to nie tylko z przejedzenia, istnieje wiele chorób, wypadków, które mogą zmienić na dobre wygląd człowieka. Również mam tutaj idealny przykład poniżanego znajomego, który kilka lat temu cudem ocalał z pożaru. Jego twarz była wtedy totalnie zmasakrowana, ciągle przechodzi rehabilitację, ale taki z niego wesoły i optymistyczny człowiek, że aż chce się z nim wszędzie chodzić. Trudno mu tutaj zalecić 'chęć' jako idealny środek na pozbycie się brzydkiego wyglądu.

Jeżeli ktoś ma możliwość i może się zmienić, niech to robi - o ile będzie się czuł w tym dobrze. Jednak nie polecam nikomu traktować wyglądu jako priorytetowej wartości człowieka, bo jak to określiła Miho - mózg jest najseksowniejszą częścią człowieka.

[Kwiatek1993]

Na swoim przykładzie mogę podać jak to jest gdy w przeszłości przejechałem się na ludzkim traktowaniu i jak teraz powtarzam przez to te same błędy i nie ufam już ludziom. Otóż ja jestem dziwnym przypadkiem : mam babski charakter ( emocjonalny , uczuciowy , romantyczny ) taki byłem. Nie bałem się znajomym ( to było w gimnazjum ) mówić o uczuciach. No i jak to w młodym wieku zakochałem się. Mówiłem "znajomym" , "przyjaciołom" o tym. Sądziłem, że tajemnica pozostanie tajemnicą. No ale cóż cała szkoła się dowiedziała o tym od moich "przyjaciół" to jak opisywałem swoje uczucia itp. Przyszło też do tego, że byłem tak zakochany, że na serio zaczęły się problemy zdrowotne. Słaba odporność na stres + słaby mięsień sercowy = częste bóle w klatce piersiowej a za tym idzie niespodziewane wizyty w szpitalu o 1:00 w nocy.
Postanowiłem zamknąć się na ludzi by nikt już nigdy mnie nie zranił i żeby moje zdrowie też na tym nie ucierpiało. Stałem się zimny, obojętny, niska samoocena, nawet chamski. Teraz z perspektywy czasu postanowiłem otworzyć się na ludzi. Ale po prostu już nie umiem .. Nie zaufam człowiekowi, nie chcę być znowu zranony ( wiem użalam się ) I przy każdej stresującej sytuacji teraz mój nawrót choroby wraca ( to powiedzcie mi jak mam w przyszłości normalnie funkcjonować jak w dorosłym życiu będę codziennie na stres podatny ). Prawdopodobnie koło 30-stki dostane zawału serca i się na tym skończy .. Ostatnio od przyjaciela którego znam od przedszkola. Dowiedziałem się, że jestem wyśmiewany z powodu mojej gęstej bródki którą noszę ( no mam 17 lat co może się wydawać dziwne, jestem jedynym facetem w szkole któruy ma już taką bródkę gęstą ). Lubie ją, ale jestem wyśmiewany w klasie tego kolegi za nią. Znów się zakochałem i znów się obawiam, że będe zraniony więc muszę być obojętny i zimny na świat... choć nie potrafie bo naturalnie jestem bardzo emocjonalny ...

Eee pewnie co starski forumowi koledzy i koleżanki powiecie .. głupi nastolatek co to za problemy , zobaczy ja kto będzie w dorosłym życiu i zobaczy jakie te problemy z erspektywy czasu były błahe, tak tylko, że to sie na całym moim życiu : towarzyskim , uczuciowym i zdrowotnym odbiło .. ;|

[Raq]

[Trivane]

@ Kwiatek - czytaj to co napisałem wcześniej - też byłem wyśmiewany, też kolega jest wyśmiewany. Ale to zależy od charakteru, ja z tym walczę jak nie pięściami, to ignorowaniem danych delikwentów. Wolę dostać po mordzie niż być przez kogoś poniżanym, wolę dostać po mordzie niż dopuścić innych do podobnej sytuacji. I nie mówię teraz, że jestem twardy, zazwyczaj dostaję niezłe baty, ale w twarz sobie pluć nie dam jak to mawia Pudzian: tanio skóry nie sprzedam.

[Alex]

[Doxepine]