[Trivane]

Cytat:

Nie jestem ładny (albo inaczej, jestem przystojny na swój sposób), ale absolutnie nie mam takiej potrzeby, by udowadniać komuś, jaki to ja jestem wartościowym, wspaniałym człowiekiem - jeśli się komuś nie podobają moje workowate swetry (które osobiście bardzo lubię) i mój nie-cool styl ubierania, to niech spie**ala! Taki człowiek nie jest warty tego, by być choćby moim znajomym.

Ale trzeba niestety przyznać, że ludzie wolą pomagać ładniejszym osobom. Jeśli kobieta jest ładna, nie musi nic umieć a znajdzie prace w wielu miejscach, gdyż sam pracodawca traci dla niej głowę i nie zwraca uwagi na wnętrze postaci. Oczywiście to nie jest reguła sprawdzająca się zawsze i wszędzie, ale tak jakoś ludzie są bardziej skorzy do pomocy ludziom bardziej urodziwym.

Cytat:

Wiesz o tym z doświadczenia? Czasem fajnie sobie pojojczeć i ponarzekać, nie ma w tym nic złego... A poza tym, pamiętaj o tym, że istnieje jeszcze coś takiego, jako samokrytycyzm - moim skromnym zdaniem to cecha charakteru, której brakuje w dzisiejszych czasach.

Ponarzekać, owszem. Ale cały czas mówimy o tym samokrytycyzmie jeśli ktoś regularnie na siebie narzeka, to ma poważny problem psychiczny i niezbędna jest wizyta u jakiegoś specjalisty. A ja sądzę, że samokrytyka nie jest ludziom potrzebna, bo nie zawsze widzimy tylko wady innych, naszych nie dostrzegając. Jakie konkretnie korzyści z tej samokrytyki wynikają? bo zmotywować się można na wiele innych i łatwiejszych sposobów, bez konieczności obrzydzania sobie własnej osoby. Najwięcej wywnioskować możemy poprzez krytykę innych ludzi, oczywiście jeśli nie ma ona podłoża rasistowskiego czy szowinistycznego.

[Kamar]

[Cloud]

Hmm...no ja akurat swojego wyglądu się nie wstydze, też mi raczej nikt nie dokucza. Ale znajdzie się pare takich osób a ja po prostu je olewam i udaje że nie słyszałem. Po kilku minutach się odwalą, a jak nie pomoże to najwyżej wyperswaduje się to komuś xD

A tutaj najnowsze zdjęcie z kumplem, jak byliśmy w drodze do szkoły. Zdjęcie było robione raczej bez ostrzeżenia, dlatego takie jakieś...dziwne xD
http://photos.nasza-klasa...830de29f07.jpeg (Ja to ten po prawej :razz: )
Tak więc ja się nie przejmuje, wyglądam jak wyglądam. I zawsze to mi kolesie dokuczają, a dziewczyny nawet mi komplementy czasem prawią, hahaha xD

[Mi]

[Nazar]

[Kwiatek1993]

To jak się ma to do charakteru jeśli ktoś na przykład nie zwraca uwagi na ubrania które nosi albo nie wiem, mama/tata lub żona ktokolwiek mu kupuje ubrania a on chodzi tylko po to by mieć ubranie jakieś ?

[Raq]

[Nazar]

Kamar & Raq - otóż to - swoje wady trzeba zaakceptować, a z czasem można je nawet polubić Wiem, że nie jest to łatwe, ale jest to możliwe. Sam od lat próbuję zaakceptować barwę swojego głosu po mutacji, może w końcu się uda

[Homik]

[Raq]

[Kwiatek1993]

Oglądam filmy ale mówienie o kimś jaki ma charakter po tym jak robi kanapkę dla siebie czy ile, jakie, w jakiej kolejności ma ikony na pulpicie to straszne uproszczenie .Może jedynie parę aspektów da się wyłowić z powielanych schematów przez nas robionych mówi coś o nas. Wszakże Zygmunt Freud gdy wyszedł ze swoją koncepcją psychoanalizy chyba nie opierał się na smarowaniu dżemem kanapki przez homo sapiens. Bo ja np jestem strasznym bałaganiarzem i to w pokoju i to na pulpicie. A jednak to jestem względnie opanowanym człowiekiem

[Nazar]

Bałagan... Artystyczny nieład brzmi lepiej BTW: spora część osób z "prawdziwym"* bałaganem ma też taki sam bałagan w życiu.

* - prawdziwy bałagan jest wtedy, gdy jego autor nie może w nim nic odnaleźć. Jeżeli bez problemu się w nim orientuje, to nie jest to bałagan, choć wiele postronnych osób tak uważa

[Doxepine]

Nie obraźcie się, ale często to, co piszecie to samospełniająca się przepowiednia - wychodzi od myśli, że ludzie ładniejsi mają lepiej, więc w podświadomy sposób wprowadzone to zostaje w życie. Efektem końcowym jest to, że rzeczywiście okazuje się, że ludzie ładniejsi mają lepiej.

Czytam jeden stereotyp za drugim - Miho ma rację, pisząc, że nasz mózg nie potrafi odbierać informacji z kilku różnych perspektyw, ale to wcale nie oznacza, że mózg skupia się na ubiorze, bo tak. To jednak jest tak, że to MY decydujemy z jakiej perspektywy patrzymy na człowieka - przez ubiór, zachowanie czy przez pryzmat czegoś innego. Wracając do tematu, wszystko ma swoje uzasadnienie - dawniej nie było ciuchów, teraz są one b. często odzwierciedleniem wnętrza człowieka, nie dajmy się jednak zwariować. W ogóle, po co oceniać człowieka przed jego poznaniem? Nie lepiej podejść do niego i chwilę porozmawiać, zamiast używać schematów myślowych? Ja wiem, że tak jest prościej, że wtedy dostaje się odpowiedź bez żadnego trudu, ale po to mamy mózgownicę, żeby robić z niej użytek i przetwarzać widziane obrazy w swój indywidualny sposób, a nie ulegać jakiemuś zbiorowemu wariactwu. Poza tym, każdy z nas jest inny, a nawet niewielkie różnice wpływają na odbiór tych samych bodźców - i oceny typu "wszyscy", "każdy wie", "większość" są ocenami na wyrost.

[Raq]

[Trivane]

[Raq]

[Kamar]

[Alex]

Czytam sobie te wszystkie wasze wypowiedzi, i stwierdzam zdecydowanie, że większość z was miała więcej szczęścia ode mnie
Doxepine, to wszystko co napisałeś to 100% prawda, tylko że to trzeba dać do zrozumienia nastoletniej elicie, która uwielbia czepiać się tych gorszych. Poziom wyższości takich ludzi nie pozwala im myśleć racjonalnie, że ocenia się pod względem charakteru, a nie wyglądu - wiem, trochę zbyt uogólniam. Ale tak jest. Ludzie "zgorszeni" przez rówieśników potrafią jak nikt poważniej patrzeć na większość rzeczy, w tym głównie zapoznawanie nowych ludzi. Ale co z tego, skoro przez psychikę i przyzwyczajenie do krytyki czują strach, wstyd, nie mają odwagi czy silnej woli. Rozumiem to co napisała Miho o motywie ubioru, ale IMO nawet i to w takich sytuacjach nie pomoże.

[Zaratul]

Raq i Miho,macie rację.Tylko tak jest w waszym środowisku.Ale o kogoś innego już może być zupełnie inaczej.Nie robienie sobie opinii przez patrzenie na wygląd zewnętrzny? OK tylko że większość ludzi tak nie myśli i tak nie robi.Bo niestety żyjemy w świecie gdzie w mediach jest kult piękna gdzie ładniejsze osoby mają lepiej dzięki temu że lepiej wyglądają.Ja rozumiem że wy jesteście dobrzy i nie myślicie stereotypami(to nie ironia),miło że takie osoby są na świecie tylko czemu jest ich tak mało.....

[PiK]

[Suavek]

Jestem zdumiony tym co się tu wypisuje.

Naprawdę, bardzo mnie cieszy, że istnieją nadal ludzie wyrozumiali, rozsądnie myślący i trzeźwo patrzący na otaczający ich świat. Odnoszę się w tym momencie do poglądów, które co niektóre osoby wygłosiły odnośnie "bycia sobą" i nie przejmowania się wyglądem zewnętrznym, gdyż nie odzwierciedla on przeważnie charakteru.

Szkoda tylko, że jest to tylko ziarnko piachu na plaży, gdyż rzeczywistość jest o wiele bardziej okrutna.

Po pierwsze, z całym szacunkiem, ale gadanina typu "nie ma ludzi brzydkich" to totalna ściema. Jasne, różne kultury różnie interpretują pojęcie piękna, ale niech nikt mi tu kitu nie wciska, że każdy przy odrobinie wysiłku może jakoś wyglądać, bo cała masa osób zdeformowanych, z jakimiś wrodzonymi defektami lub innymi skazami by się z Wami nie zgodziła. Sorry, ale choć przykro mi to mówić, ludzi zawsze będzie się szufladkować, gdyż nie każdy jest chodzącym ideałem piękna.

To też wiąże się z kolejną kwestią - omawianą już tutaj wielokrotnie - a mianowicie tym, że osoby bardziej atrakcyjne mają w życiu łatwiej. Co z tego, że ja i ewentualni znajomi akceptują mnie takim jakim jestem, skoro większość ludzkości to idioci którzy nie widzą dalej jak czubek własnego nosa, przez co oceniają innych po wyglądzie zewnętrznym, kategoryzują, a następnie obierają odpowiedni stosunek tylko na tej podstawie? Nie wspominam już tutaj o sytuacjach, od których zależy nasze powodzenie w życiu nie tylko socjalnym, ale także zawodowym. Nie jest przecież niczym nowym, że to osoby atrakcyjne otrzymują lepsze posady, niezależnie od doświadczenia zawodowego i predyspozycji. Ba! Nawet na podobnych stanowiskach wszelkie zarobki czy premie są nieraz uzależnione od aparycji, co też zostało udowodnione w licznych badaniach. Od wyglądu zależy także podejście innych do konkretnej osoby, czego jednym z przykładów będzie tutaj posada nauczyciela. Bowiem z doświadczenia wiem, jacy uczniowie potrafią być bezlitośni, nie tylko względem rówieśników, ale także belfrów, których pierwszy raz widzą na oczy, o których nie mają zielonego pojęcia.

I pomimo tego co pisze wiele osób, rzeczywistość jest o wiele bardziej okrutna i podejrzewam, że nawet większość z Was _mimowolnie_ klasyfikuje ludzi do określonej kategorii tylko na podstawie wyglądu zewnętrznego. Część z Was jest zapewne na tyle rozsądna i otwarta, że nie pozwala aby przyćmiło to racjonalne myślenie, ale jest mnóstwo ludzi, którym takie coś wystarcza aby wyrobić sobie o człowieku opinię. Wysiadając z autobusu byłem ostatnio świadkiem sytuacji kiedy to facet na dworcu miał najwyraźniej zawał lub inne problemy z sercem. Zaczął się zataczać, upuścił walizkę, parę razy przewrócił, ale że miał troszkę większy zarost to ludzie najwyraźniej uznali go za pijaka i naprawdę długo musiał czekać aż któryś z przechodniów (których było mnóstwo) się nim zainteresuje. Podobne sytuacje pewnie spotykają wielu z nas, chociażby w przypadku osób proszących o pieniądze (wyda na jedzenie czy alkohol?) czy też dzieci (faktycznie z biednej rodziny, czy też chce na alkohol?). A to tylko przykłady.

Z mojego własnego życia, nieco mniej istotna sprawa. Na studiach magisterskich poznałem trochę nowych osób. Choć wśród nich jest sporo naprawdę porządnych ludzi, tak z wieloma miałem problemy nawiązać jakikolwiek kontakt, czego powodem był najwyraźniej mój niezbyt postawny wygląd zewnętrzny, a także nieco spokojniejsza postawa. Często zarzucało mi się dawniej, że jestem mało rozmowny. Tak więc chcąc wyjść naprzeciw temu oskarżeniu próbowałem (zmuszony także sytuacją - wspólna jazda pociągiem) rozwinąć nieco dialog z jedną osobą. Szkoda tylko, że większość prób kończyła się na jednozdaniowcach lub prostych odpowiedziach, po czym następowała niezręczna cisza. Myślałem tym samym, że ta osoba taka już jest, lub też ja zanudzam określonymi tematami, ale potem na uczelni widziałem gościa wśród innych, rozgadanego o bzdurach na dobre. Była nawet sytuacja, że witając się z pozostałymi, ludek przeszedł obok mnie udając, że mnie nie widzi, nie podając nawet ręki. Choć powodów żadnych nie dałem aby mnie nie lubił, tak jednak widać, że zwykła postawa człowieka, odmienny charakter, znacząco wpływają na reakcje innych. Ktoś teraz pewnie powie, że takimi nie ma co się przejmować i należy olać - spoko, w zupełności się zgadzam. Jednak jednostka to z pewnością nie jest, a ja bym nie chciał aby w przyszłości mój ewentualny pracodawca prezentował podobny charakter. To co my sobie myślimy to jedno, ale ludzie pośród których przychodzi nam funkcjonować w życiu to zupełnie co innego. Dlatego też naprawdę nie mówcie, że wygląd zewnętrzny nie ma tak naprawdę znaczenia, gdyż niestety jest to jedna wielka bzdura.

Kiedyś byłem pod tym względem bardziej uczulony. Nie jestem jakoś szczególnie zbudowany ani przystojny - mam dosyć "dziecięcą" twarz i ogólnie na modela bym się nie nadawał. O ile kiedyś było mi z tym "ciężko", szczególnie po docinkach rówieśników i paru nieprzyjemnych sytuacjach, tak teraz zwyczajnie mnie to nie obchodzi. Staram się wyglądać elegancko na ile to możliwe, nie robię z siebie kogoś kim nie jestem, żyję po swojemu i nie przejmuję się tym co sobie ktoś pomyśli. No trudno, nie zmienię tego jak wyglądam z natury. Niemniej jednak liczę się z tym, że w wielu aspektach życia, jak już wspomniałem, wygląd nierzadko odgrywa i odgrywać będzie niemałe znaczenie, zarówno w sprawach trywialnych jak i bardziej istotnych. Nie zmienimy tego jak bezmózgie owieczki, zwane także społeczeństwem, funkcjonują w tym świecie. Trzeba się po prostu nauczyć z tym żyć, wyjść naprzeciw trudnościom, ale nie dać za wygraną poprzez rozczulanie się nad sobą. Trudno - takie jest życie. Podczas gdy jeden osiągnie sukces dzięki spadkowi bogatych rodziców i posadzie po ojczulku, bez jakiegokolwiek wykształcenia, inny będzie musiał sobie zapracować w pocie czoła aby skończyć studia i znaleźć jakąkolwiek posadę umożliwiającą wyżywienie rodziny. W takim to świecie żyjemy i niestety poddanie się równie dobrze może się wiązać ze śmiercią. Uczciwość to pojęcie przereklamowane, a zło i dobro coraz częściej zależne są od tego kogo sprawa dotyczy.

Chyba wypiłem za dużo kawy bo jakieś dziwadła już wypisuję, podczas gdy miałem się skupić na aparycji. No ale cóż, prawda jest jedna - life is brutal. Zawsze pozostaje cień nadziei jeśli dane jest nam funkcjonować wśród ludzi wyrozumiałych i racjonalnych, ale niestety chyba większość z nas zdaje sobie sprawę z tego, że cała reszta to egoiści i brutale, myślący tylko i wyłącznie o sobie, szukający okazji aby wykorzystać czyjeś słabości. Jedną z takich słabości może być nie tylko wygląd zewnętrzny danej osoby, ale także jej samoocena. Tą natomiast kształtuje otoczenie w jakim dorastamy i funkcjonujemy, co także należy mieć na uwadze przy prowadzeniu tego typu dyskusji. Ale mimo tego, z doświadczenia mówię, szczególnie młodszym użytkownikom - przestańcie się mazgaić i weźcie w garść. Przysporzy to Wam więcej dobrego niż złego.

[Trivane]

@Suavek - chociaż dostaniesz wiele piw na forum, ja Ci je nie postawię. Wolę to zrobić osobiście, bo widzę, że równy z Ciebie gość i od jakiegoś czasu mądrze prawisz :) nie wiem jak to inaczej określić, ale bardzo często Twój światopogląd pokrywa się z moim :D

Cytat:

Była nawet sytuacja, że witając się z pozostałymi, ludek przeszedł obok mnie udając, że mnie nie widzi, nie podając nawet ręki. Choć powodów żadnych nie dałem aby mnie nie lubił, tak jednak widać, że zwykła postawa człowieka, odmienny charakter, znacząco wpływają na reakcje innych.

Ja również nie witam się ze wszystkimi moimi znajomymi, bo większości po prostu nie lubię. Nie podaję również ręki osobom, których zasadniczo nie znam albo nie przegadałem z nimi chociaż kilku minut.

Cytat:

Ale mimo tego, z doświadczenia mówię, szczególnie młodszym użytkownikom - przestańcie się mazgaić i weźcie w garść. Przysporzy to Wam więcej dobrego niż złego.

Nie ważne jest ile człowiek potrafi problemów rozwiązać, ważne jest ile potrafi wytrzymać. Odporność w życiu jest najważniejsza, bo każdemu kiedyś da ono mocnego kopa w tyłek. I im szybciej się z tego podźwigniemy, tym będziemy bardziej wytrzymali na krzywdę innych. Jeśli ktoś się urodził na szczycie, nie oznacza to przecież, że przez całe swoje życie na nim będzie. To jest odpowiednia motywacja dla ludzi bez urody czy intelektu, by wziąć się w garść i ciężką pracą zdobyć to, do czego się przez cały czas dąży. Nie ma bowiem czasu i miejsca na użalanie się nad sobą.

A patrząc z nieco mniej filozoficznej perspektywy: człowiek jest człowiekowi równy, jeśli jeden ma urodę, drugi na pewno zostanie obdarzony czymś innym :)

[Suavek]

[Nazar]

[Trivane]