[szametu]

w grobie lezy sobi trup
nie chce sie ruszyc ani nic
nie nie powie, bo nie i juz
za jezyk go ciagne a on nic
to ja go za nogi z grobu chyc
mow mi kanalio cos ty za jeden


juz na powierzchni bez ochrony z grobu
smtny ze przerwalem mu gnicie
rozpoczyna swoja opowiesc nie liczac sie
ze ktos inny, sluchajac go
nie bedzie chcial przyjac do wiadomosci
ze ludzie tak go poraktowali
ze dali mu zycie
ze karmili go niczym
ze w koncu ktos powiedzial 'zdychaj'
bo nitk cie tu nie chce, bo my cie nie chcemy
nikt cie nie wolal, mowili tylko
zebys byl chwile, nie caly czas
nie szwedaj sie jak cie nie chca
masz byc na zawolanie, jak krotka mysl
reszta sie nie liczy, jestes tylo nim

posmutnial trup tutaj, o chusteczke prosi
nos musial wytrzec oczy przeszklone
mowi 'ja nie chce, nie moge'
bo widac posmutnial, tak mu sie zle robi
na kazda mysl, ze ludzie go nie chca, ze zycza mu zle
ze wbili mu noz, gleboko w dusze
rozkroili ja, pocieli tez
podzielili sie kazdy ale nie z nim

na mnie juz czas, powiedzial mi
ide sobie w spokoju gnic
bo wasnie teraz wiem ja juz
ze jak sie wszyscy do czegos biora
zawsze gina niewinni tam
ze wlasnie jego przyszedl czas
gdy ludzie mowili ze zrobia to
on po chwili powsta juz
by nigdy nie byc soba tam
bo gdzie drwa rabia
tam leci krew

lezy sobie w grobie swym
niechciany zapomniany
smierdzacy trup
niczyj i swoj
nad grobem list
przybity zapomnieniem
napis na liscie ?
banalny jak trup

'tutaj spoczywa wiersz z shp ... niech nie powstanie zmartwych juz'