pierwsze spotkanie naszego Pagana a w tle oprócz samego głosu istotki brzmi spowolniona wersja Frosti z Vespertine
Taaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaak! :sweet: A wyglądać to powinno następująco:
Bohater otwiera drzwi i wchodzi powoli do ciemnego pokoju. Podświadomie wie, że pomieszczenie jest bardzo duże. Gdy tylko naciśnie klamkę, w tle zaczyna lecieć Frosti. Nasz bohater, latarką, próbuje oświetlić sobie pokój. Nagle zauważa, jak w miejscu drzwi coś odbija światło, zupełnie jakby był to naszyjnik (z pereł :sweet: ). Podchodzi bliżej, a jego oczom ukazuje się Pagan. Swoimi czerwonymi mackami przytrzymuje się w miejscu, gdzie były drzwi. Jego głowa kręci się jak pozytywka (czyli o 360 stopni), a jego pseudosuknia faluje jakby na wietrze (choć to zamknięte pomieszczenie). Oczywiście, cały czas w tle leci Frosti. Następnie zaczyna szeptać po Bjorkowemu, odleja się od ściany i atakuje bohatera.
PS. jakieś propozycje nowego stworka?? już się palę wręcz do roboty :grin: :grin:
Powściągnij swe emocje, waleczny młodzianie!
Póki co, zapasy mojej kreatywności zostały lekko nadszarpnięte... Niestety, będziesz musiał poczekać. Najciekawsze pomysły przychodzą mi wtedy, gdy jadę autobusem albo robię zupełnie inną rzecz, niezwiązaną z twórczym myśleniem...
Fałszywa skromność :razz: . Nie mam w zwyczaju prawić komplementów, piszę tylko to, co myślę... Uzdolniona artystycznie bestia z Ciebie, więc postaram się to wykorzystać, oczywiście we wzniosłym celu, jakim jest tworzenie naszej własnej części SH... :grin:
I słusznie! :grin:
A tak na poważnie, to trzeba jeszcze raz przyjrzeć się poszczególnym osobowościom i dopasować do nich potwory. Pagan powstał, ale nie jest przypisany do żadnego z siedmiu alter ego...
Zapomnieliśmy chyba o dość ważnym punkcie, jakim jest temat "Bossowie"... Kurczę, jak na razie żaden pomysł (konkretny) nie przychodzi mi do głowy. Może najpierw skupmy się na maszkarach, a bossów zostawimy na później.
podstawowego przeciwnika który "szlaja się" po całym SH
W życiu! Taki piękny potwór musi być wyjątkowy pod każdym względem. W ogóle nie potwory nie powinny szlajać się po mieście, no bo po co? Żeby gracz miał ubaw? Zamiast tego wstawmy atmosferę, potworów niech będzie tylko tyle, ile osobowości + 2 (góra 3) wszędobylskie...
podczas chodzenia po jakimś mieszkaniu wejdziemy do kuchni, a tam nagle z zamrażarki wyskoczy nasz potwór A na serio to on mi sie kojaży z cmentarzem. nie pytajcie dlaczego bo nie wiem. Tak jakoś mi pasuje.
ale na dobrą sprawę to nie bardzo ma do czego się powiązać naszego Pagana
oj jeeest Co do tych osobowości to jedną z nich może być taki powiedzmy zapatrzony w siebie laluś, który nie widzi nic innego poza czubkiem własnego nosa. Dlatego Pagan ma całą głowę zakrytą włosami i przez to jest tak samo zaślepiony i odizolowany od otoczenia jak jedno z alter ego naszego bohatera. Co o tym myślicie?
No powiem że niestety ale mi do gustu nie przypadł...za bardzo dopakowany jak dla mnie, w Sh1 lubiłem prostotę...psuje mi coś co nie będzie się kojażyło z przepychem
te potwory to chyba coś w deseń CLOSER'ów z SH3. Fajne maszkarony(gratuluje pomysłu i wykonania oczywiście), ale żeczywiście, za bardzo skomplikowane. W drugim gdyby nie było tego czarnego cześcianu to by było super Ogólnie fajny pomysł z tymi rękami wyrastającymi ze wsząd
Wawmaster - doczytaj o osobowościach (są w tym temacie) i rzuć jakimś pomysłem. Każda myśląca głowa się przyda.
I'veSeenItAll - co do potworów. Pierwszy za bardzo kojarzy mi się z Closerem i Siamem. Drugi jest całkiem fajny, ale imo powinieneś usunąć ten "sześcian" (jakoś mi nie pasuje) i te czerwone macki (ma je już Pagan). Myślę, że dzięki temu potworek nabierze więcej uroku... Chyba mam pomysł, z jaką osobowością powiązać tego wielorękiego potwora, którego wstępnie nazwę Handler/Hander*
Raq - jak chcesz uzyskać prostotę potworów, jeśli w naszym bohaterze siedzi sześć różnych osób? Złożoność potworów powinna oddawać złożoność głównego bohatera (przynajmniej w tym przypadku).
*niepotrzebne skreślić :razz:
_________________ My computer says no...
(cough)
Ostatnio zmieniony przez Doxepine 2008-08-22, 01:30, w całości zmieniany 1 raz
Zgadzam się z Raqiem. Doxepine, pamiętaj, że tworząc Silent Hill zawsze na pierwszym miejscu powinien być klimat.
Moim zdaniem wrzucenie człowieka do maszynki do mięsa i obszycie paru metalowych stelaży tym co wyjdzie to nie jest rozwiązanie.
Takie rozwiązanie już było zastosowane w SH2: weź największe metalowe elementy które znajdują się w przeciętnym mieszkaniu i połącz je z człowiekiem, dorzuć trochę krwi i skóry i dostaniesz potwora:
człowiek+okap=PH
człowiek+framuga=Abstract Daddy
Mimo, że dzięki dobrej fabule te potwory się sprawdziły, to jednak same w sobie bez fabuły były by tylko śmiesznymi karykaturami.
Ja bym chciał w nowym SH zobaczyć zupełnie nowych przeciwników. nie kolejne odmiany tetrisa z ludzkich kończyn, tylko coś kompletnie nowego i świeżego. Coś co bazowało by na pierwotnych instynktach. Wiem, że się powtarzam, jednak cały czas przyświeca mi ta sama idea, od początku projektu.
Kto z nas nie czuje choćby lekkiego dyskomfortu będąc w ciemności w obcym pustym miejscu?
Chciałbym aby w Silent Hill pojawił się potwór będący niemalże materializację tego strachu. Potwór bez kształtu, bez ciała. Coś czego nie da się dotknąć, ani zobaczyć. Coś czego NIE DA SIĘ POKONAĆ.
Wyobraźcie sobie, że idziecie przez kolejną ciemną lokację, omiatając otoczenie wątłym snopem światła latarki. Nagle coś z impetem wpada na wasze plecy niczym rugbista biegnący po przyłożenie. Latarka wypada wam z rąk i ląduje na ziemi kilka metrów dalej a wy sami przewracacie się na ziemię. Robi się wokół was potwornie ciemno, bo latarka leżąc na ziemi świeci kompletnie w drugą stronę. Nagle ze wszystkich stron rozlega się okrutne popiskiwanie/poszczekiwanie i coś w tej ciemności zaczyna się ruszać. Błyskawicznie coś zaczyna was krępować jakby dziesiątki jakichś małych dzieci próbowały was zakopać pod własnymi ciałami. W panice, nie mając pojęcia z czym macie do czynienia (w końcu nic nie widzicie w ciemności!) próbujecie konwulsyjnymi ruchami doczołgać się do latarki, wyciągacie rękę między masą czegoś szorstkiego i ciepłego co was krępuje, sięgacie po latarkę, koniuszkami palców czujecie już jej korpus...
Macie ją! Błyskawicznie kierujecie ją na TO COŚ, żeby zobaczyć z czym macie do czynienia (zobaczyć coś = wiedzieć jak z tym walczyć) i okazuje się, że leżycie na podłodze na plecach a na was nie ma kompletnie NIC. Pokój jest pusty. Tylko wy, ledwo żywi i wasza latarka omiatająca całe pomieszczenie.
Tak wyglądało by spotkanie z potworem będącym ucieleśnieniem lęku ciemności.
Nie można go było by pokonać. Nie można by go było zobaczyć. Zawsze atakowałby w bardzo dużych pomieszczeniach gdzie światło altarki ledwo sięga ścian. Zawsze atakowałby w ten sam sposób- próbując nam wytrącić latarkę z ręki. Jeśli mu się uda, wtedy latarka ląduje na ziemi. Jeśli snop światła będzie skierowany w naszą stronę- mamy farta, uniknęliśmy ataku- w świetle jesteśmy bezpieczni. Jeśli snop światła pójdzie gdzieś w bok albo w przód to nasza postać zostaje w ciemności i zaczyna się atak.
Uwolnić się z ataku można by tak samo jak uwalniając od pielęgniar w pierwszej czy drugiej części- napieprzając jak najszybciej we wszystkie przyciski. Jeśli będziemy nawalać wystarczająco szybko, doczołgamy się do latarki i po sprawie. Jeśli nie, postać dusi się i ginie wśród popiskiwań i poszczekiwań CZEGOŚ (musiało by dać się słyszeć to charakterystyczne charczenie i wycie duszącego się człowieka przebijające się przez odgłosy potwora, żeby gracz wiedział, czemu postać ginie).
Jak uniknąć ataku?
W wersji konsolowej mogło by to być bardzo proste. Konsole mają pady z tzw. analogowymi przyciskami. Te przyciski to nie tylko proste guziki na zasadzie wciśnięte/luźne, te przyciski o ile dobrze pamiętam rozpoznają koło 250 stopni nacisku. Wystarczy, że jeden z przycisków odpowiadał by za latarkę. Jeśli gracz nie wciskał by go w momencie ataku "ciemności" dostatecznie silnie, wtedy latarka wypadła by mu z ręki.
Takie rozwiązanie nastręczało by pewne problemy, no bo przecież przez całą grę trzymać jeden przycisk tylko po to, żeby latarka świeciła, to zwykła paranoja. Można by to jednak rozwiązać w inny sposób:
Postać gł bohatera przez cały czas miała by latarkę na piersi. Jednak po wciśnięciu na padzie wspomnianego przycisku postać brała by latarkę do ręki, co pozwalało by lepiej oświetlić ciemniejsze pomieszczenia. (jakiś dodatkowy "jaśniejszy" tryb na latarce włączany tylko "ręcznie"? niektóre latarki tak mają- świecą jaśniej, ale przycisk którym to się uaktywnia jest dotykowy- zapobiega to szybkiemu wyczerpaniu się baterii bo działa tylko wtedy, kiedy przycisk jest cały czas wciskany). Tym sposobem będziemy tracić doadtkowy palec na trzymanie latarki tylko okresowo- w jakichś bardzo ciemnych i dużych pomieszczeniach.
Jeśli latarka wisiała by na piersi, wtedy podczas ataku ciemności wypadnie na pewno. Jeśli latarka będzie w ręce wtedy jest szansa, że nie wypadnie podczas "szturchnięcia" jeśli tylko będziemy wciskać przycisk na padzie dostatecznie mocno.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Nie możesz ściągać załączników na tym forum
A na serio to on mi sie kojaży z cmentarzem. nie pytajcie dlaczego bo nie wiem. Tak jakoś mi pasuje.
