[Alex]

Kiedyś moim nawykiem było jedzenie mięsa popijając mlekiem, tudzież kakaem, ale od kiedy nie jem mięsa to mi przeszło

[Mi]

[Trivane]

To jest nas trzech, bo też jem kurczaka sztućcami - nienawidzę tego tłuszczu spływającego po palcach, którego potem trudno się pozbyć 3 razy musiałem myć łapy by pad nie wydawał mi się dziwny w dotyku xD

[Kwiatek1993]

Jak to powiedziała moja mama ja mam charakter starego człowieka jak się czegoś czepie to trudno mi zmienić nawyk. Czasem chodzę w jednej bluzie cały tydzień potem jak się wypierze zamiast brać innej znów ubieram taką samą , nie lubię zmian w swoim osobistym otoczeniu , mam swoisty zorganizowany bałagan w pokoju w którym potrafię w trymiga znaleść swoje rzeczy , a jak brat posprząta pokój to zaraz lekko mówiąc się irytuję bo niemoge znaleść plecaka , a to MP4 , a to inne badziewie , w guście kulinarnym też za wiele sie nie zmienia mam swoją jakąś ilość ulubionych dań i tylko te jadam. W kontaktach z ludźmi tez niewiele się zmienia ( no ostatnio parę osób poznałem nowych bo zacząłem liceum ) a tak to może mam około 10 - max 12 przyjaciół .

[StuntmanMikeL]

Kwiatek1993, mam identycznie jak Ty. Nawet jeśli w szafie leży stos ciuchów, to wolę chodzić w jednym i tym samym. Jedynie kiedy trzeba wyprać dane ubranie, to chcąc nie chcąc wkładam co innego. Nie wiem czemu, ot wygodnie mi w tym, a jak wkładam coś nowego, to trudno mi się w to wpasować, niczym natrętna rękawiczka, która nie chce się ułożyć na dłoni. Chyba tylko z podkoszulkami nie mam takiego problemu. Może powinniśmy robić jak gł. bohater filmu "Mucha", czyli kupić sobie 5 kompletów tego samego ciucha i nosić je na zmianę. xD

Z bałaganem w pokoju też to samo. Krew mnie po prostu zalewa, kiedy pod moją nieobecność matka wpadnie mi do pokoju i zrobi "porządek" na biurku, zgarniając wszystkie moje szpargały, które lubię trzymac pod ręką, gdzieś na półki tak, że potem nie mogę niczego znaleźć. Chyba neta będę odłączać jak będę wychodził z domu, to wtedy nie będzie miała po co wchodzić do mojego pokoju.

[Suavek]

Odnośnie alkoholu i zwalczaniu stresu, jak już ktoś wspomniał, nie jest to takie łatwe. Gdyby każdy życiowy problem można było zwalczyć zwykłym "przestań" to świat byłby piękny. Niestety, tak nie jest.

Warto odnotować, że jestem w 100% świadomy swojego zachowania oraz problemów ze stresem. Zdaję sobie doskonale sprawę, że różne obawy w konkretnych sytuacjach są całkowicie zbędne i nic mi one nie dadzą, oraz też, że nie mam nic do stracenia. Niestety, problem tkwi gdzieś głębiej w podświadomości, przez co czasem telepiące się ręce czy jąkanie są raczej ciężkie do zwalczenia, nawet w banalnej sytuacji. Ostatnio pogorszyło mi się to do tego stopnia, że nie mogę kubka z kawą w jednej ręce utrzymać - ot po prostu. Ale to już podłoże neurologiczne, do leczenia.

Dalej, to też nie tak, że od razu człowiek może się zmienić na bardziej rozrywkowego czy otwartego. Nie. Gdybym próbował usilnie to zwyczajnie nie byłbym sobą. Zachowywałbym się sztucznie i nienaturalnie, zmuszając się do wielu rzeczy i tym samym odwalając teatrzyk. Nie na tym przecież sztuka polega.

Alkohol natomiast mi w tym pomaga nieraz. Jasne, pięknie by było osiągnąć takie same rezultaty bez niego, ale pragnę zaznaczyć, iż nie mówię o upijaniu się i odwalaniu cyrków pod wpływem, a zwyczajnym odblokowaniu się. Pewna ilość alkoholu nie tylko odplątuje mi język, ale także niweluje częsty u mnie stres, przez co jestem bardziej otwarty na ludzi i bardziej skłonny do rozmów. Normalnych, nie głupich "po pijaku". Można powiedzieć, że lepiej mi się myśli po niewielkiej ilości alkoholu niż na trzeźwo. Tyle.
Aby nie było, czasem podobne efekty daje mi nieco większa ilość kawy.

Nazwałbym siebie osobą nieśmiałą, ale bardziej czasami pasuje tutaj określenie "stonowaną" lub "wychowaną". Nie mam jakichś szczególnych problemów przy rozmowie z ludźmi, ale po prostu z natury jestem osobą spokojną, przez co nie przejawiam przesadnych oznak emocji przy byle konwersacji. Przez to często ludzie myślą, że jestem nudny, ale zwyczajnie głośny śmiech, gestykulacja i zwracanie na siebie uwagi nie są dla mnie naturalne. Być może przez to zyskałem sobie opinię nudziarza lub kogoś spokojnego, w związku z czym ludzie myślą, że jestem taki w każdej dziedzinie życia. Gdy zdarzy się wyjść na piwo w większej grupie, kiedy się nieco otwieram lub podejmuję mniej poważne tematy, to ludzie mi się dziwią i rzucają komentarzami "tego bym się po tobie nie spodziewał(a)" - w pozytywnym wydźwięku.
Ogólnie, jestem osobą bardzo praktyczną, przez co odwalanie szopek przychodzi mi z trudem.


Z innych rzeczy, także lubię pozostawać przy sprawdzonym, nie poznając przy tym zbyt wielu nowych rzeczy. Nie jest to najlepsze zapewne, ale taki już jestem - czy jest to styl ubierania, jedzenie, czy harmonogram dnia. Nie lubię zmian, wolę być na czymś pewnym.


O właśnie, z innych rzeczy, które często przysparzają mi problemów to nie lubię rozmawiać przez telefon. Wiadomości tekstowe - rozmowa na chacie czy GG spoko. W cztery oczy także. Jednak kiedy nie widzę danej osoby a rozmawiam z nią na żywo, to jakoś ciężko mi to wychodzi, szczególnie kiedy nadchodzi moment niezręcznej ciszy, kiedy nie wiadomo czy zakończyć już rozmowę, czy coś jeszcze dodać lub podjąć.

[Trivane]

[Doxepine]

A może masz fobię społeczną? Obejmuje ona wiele objawów. Jednym z nich jest drżenie rąk, nadmierne pocenie, problemy żołądkowe itp. Pobudzenie układu nerwowego, jakie występuje w stresie, uruchamia całą hormonalną machinę, w szczególności na osi podwzgórze-nadnercza. Podwzgórze stymuluje nadnercza do produkcji adrenaliny i noradrenaliny, które działając na odpowiednie receptory, powodują obkurczanie naczyń krwionośnych i wzrost ciśnienia krwi. Skurcz naczyń w nerkach powoduje zwiększoną retencję sodu i chlorków, co z kolei wpływa na zwiększenie potliwości, choć za nią odpowiada głównie układ termoregulacyjny i pobudzanie zwojów nerwowych, które zajmują się sterowaniem czynnościami niezależnymi od nas, w tym perystaltyką jelit i skurczami żołądka. Adrenalina i noradrenalina, dwa główne hormony nadnerczy, powodują również zmiany szlaków przewodzenia w mózgu, stąd jąkanie się czy tzw. pustka w głowie.
Często powtarzające się stany stresowe powodują wzrost gęstości receptorowej, a więc utrwalenie samego stanu stresowego. Po czymś takim łatwiej zestresować się ponownie. I koło się zamyka. Już dawno dowiedziono, że wzrost ilości receptorów alfa-adrenergicznych w mózgu może powodować zaburzenia w przewodnictwie adrenergicznym i noradrenergicznym, a to z kolei wpływa zmniejszająco na ilość serotoniny i tryptaminy i wywołuje depresję.

Osoby z fobią społeczną bardziej niż inni "nieśmiali" omijają szerokim łukiem sytuacje, w których wymagane jest od nich zaangażowanie lub w których powstają jakieś więzi społeczne i obowiązują pewne relacje. Osoba taka, bez względu na konsekwencje, nie będzie chciała w nich uczestniczyć. Głównym tego powodem jest przerost kosztów nad korzyściami wynikającymi z danej sytuacji. Bardzo często osoby takie izolują się od otoczenia właśnie po to, by unikać bardzo ciężkich dla niej przeżyć związanych z różnymi życiowymi sytuacjami. Osoby cierpiące na fobię społeczną często kompensują sobie braki w dziedzinie słabych relacji z innymi ludźmi różnymi substytutami - stąd duża skłonność tych osób do zaburzeń kompulsywnych lub nerwicy natręctw.

[StuntmanMikeL]

Kiedyś pamiętam był już tu poruszany temat fobii społecznej, ale chyba nigdy do tej pory nikt nie przedstawił sprawy od strony medycznej i to jeszcze w tak profesjonalny sposób. xD

Psychologiem nie jestem, lekarzem tym bardziej, ale myślę, że wystarczy popracować trochę nad sobą, zamiast zamykać się w sobie i mówić, że po prostu takim się jest. Z takim podejściem chorobliwa nieśmiałość przerodzi się w depresję, a na co to komu? Życiem trzeba się cieszyć. Nie mówię, że wystarczy pstryknąć palcami i wszystkie problemy znikną, ale stopniowo i systematycznie zwyczajnie otwierać się na ludzi w różnych sytuacjach, zamiast siedzieć cicho i czekać co się wydarzy, stawiać czoła wyzwaniom, zamiast unikać problemów. Nie uda się raz? Trudno, następnym razem będzie wiadomo co zrobiliśmy źle. Aż do skutku.

[PiK]

[SiedzacyWKiblu]

Dobra panowie nagle wszyscy są nie śmiali mają kompleksy i może rzuciła ich dziewczyna do tego.

No cóż ja nic mądrego nie powiem.
Chociaż zawsze nigdy za wiele pseudo-psychologi i filozofii z mojej strony.

Moim zdaniem istnieje prosty problem.

Powiedzmy ,że istnieje prosty mechanizm gdzie ludzie chcą unikać tego co ich boli i używać tego co przyjemne.
Co widać w reklamach.Gdzie jakiś produkt kojarzony jest z przyjemnością ,a dla porównania szary proszek z bólem.

Jednak w prawdziwym życiu w ten sposób można skończyć jako alkoholik ,narkoman.
Cukierki nie zawsze są dobre dla zdrowia

A z drugie strony.Uwaga dajmy jakiś fachowy termin.Affect Heuristic

Człowiek błędnie wiążąc sytuacje z bólem podejmuje nie logiczne decyzje.
Nie powiem ,że przybywanie z ludźmi na jakich kolwiek wyjazdach z nimi kojarzy mi się z bólem.
Nawet jeśli są sympatyczni to zawsze mamy zjawisko Samo spełniającej się przepowiedni
W końcu wyjeżdżając na wycieczkę z nimi ja już jestem gotowy na zaistnieje nie przyjemnej sytuacji.
Więc tylko jeden krok by moje obawy przeobraziły się w rzeczywistość.
Co akurat się stało jak byłem na pierwszym roku studiów oraz dostało mi się za nie picie.

Po za tym jak ktoś jest w takiej siatce bólu.
W rezultacie chce coś osiągnąć w życiu ,a zarazem unika sytuacji które mogą mu ten sukcess dać tylko one są kojarzone z bólem.

I co frajer do końca życia.

Nie

W końcu mam umysły i co najważniejsze nawet ja znalazłem grupę sympatycznych ludzi ,więc każdy może.

Kiedyś głosiłem ,że nie pije i jestem z tego dumny .
Co prawda dużej alkoholowej libacji nie miałem.
Ale w sumie czasem nawet trzeba xD

Kluczem do wszytskiego jest po prostu kierowanie myśli w odpowiednią stronę.
Zadajesz dobre pytania dostaje dobre odpowiedzi.

[Kwiatek1993]

[Mi]

[StuntmanMikeL]

Też tak w sumie mam. Po pizze dzwonilem już dziesiątki razy, do banku/kablówki/gdziekolwiek coś załatwić także, a mimo to za każdym kolejnym troche mniej lub bardziej się spinam. Tylko ze znajomymi jak rozmawiam to w miare luz jest, chociaż też czasem potrafi taka niezręczna cisza zapaść. Może to efekt braku kontaktu wzrokowego, nie wiem.

[Nazar]

[Tomasz]

[Suavek]

Nie spodziewałem się aż tak rozbudowanej i mądrej wypowiedzi, przyznać muszę. A i racji w tym jest wiele, niemniej jednak chciałbym parę słów wyjaśnić.

Nie ukrywam, że trochę przesadziłem pisząc oryginalnego posta. Zresztą, wystarczy spojrzeć na datę publikacji. Nie chcę się w tym momencie usprawiedliwiać, ale to też nie jest do końca tak, że zaraz popadnę w alkoholizm.

Przede wszystkim, zostaję przy stwierdzeniu, że alkohol bardzo pomaga mi się otworzyć i odstresować - nawet w niewielkich ilościach. Zostaję także przy tym, że nie zachowuję się po nim inaczej ani gorzej w żaden sposób (mówimy o drobnych ilościach), a niekiedy śmiem twierdzić zwyczajnie łatwiej mi się myśli. Na trzeźwo przyznaję sobie rację i zastanawiam, dlaczego taki nie mogę być na co dzień.

Tu pojawia się oczywista kwestia - problem leży w mojej własnej zamkniętej osobowości, przesadnym zamknięciu w sobie i częstym stresie. Wszystko to ma podłoże psychologiczne lub neurologiczne i doskonale zdaję sobie sprawę z istoty problemu.

Niemniej jednak jak już zostało wspomniane, życie nie jest łatwe i nie sposób zwykłym pstryknięciem palcami zmienić całą osobowość człowieka. Wiem co jest ze mną nie tak, ale niestety nie mogę sobie z tym poradzić w biegu - potrzebuję na to czasu tudzież porady specjalistycznej. Teraz zapewne zaczynam brzmieć jak osoba chora lub niezrównoważona, ale co chciałem przekazać swoim poprzednim postem to raczej odmienny wpływ alkoholu niż tradycyjny. Kiedy jestem pijany to zdaję sobie z tego sprawę i potrafię się do tego przyznać. Jednak często zdarza się, szczególnie kiedy wypiję sobie sam piwko pod wieczór, że nachodzą mnie całkiem mądre i racjonalne myśli, skłonny jestem do przemyśleń, oraz rozplątuje mi się język. Problemem poprzedniego posta było zapewne stwierdzenie, że powinienem zacząć chodzić z piersiówką u boku. Określenie bardziej ironiczne, aczkolwiek zdaję sobie sprawę z jego głupoty.

Ale niestety, tak zostałem wychowany i takie miałem dorastając otoczenie, że niestety stałem się niekiedy zamknięty w sobie. Uważam się za osobę rozważną i racjonalną, która pięć razy przemyśli daną sprawę zanim podejmie decyzję. Stąd też częste przemyślenia spowodowały, iż niekiedy głupio mi było gdy wracałem pamięcią do przeszłości, do sytuacji, których żałuję, kiedy to właśnie zachowywałem się nieco bardziej otwarcie lub rozrywkowo, a w efekcie czego wypadałem na kretyna. Teraz jestem bardziej stonowany, co z jednej strony faktycznie oznacza lekką izolację i zamknięcie w sobie, oraz trudności w nawiązywaniu kontaktów (kiedy już osobę poznam to jest lepiej - gorzej z inicjacją), ale nie powoduje wcale blokady na rozrywkę czy umiejętność rozmowy.

To już jest kwestia do leczenia lub zwalczania, co niestety nie przychodzi łatwo, ale mam nadzieję sobie z tym poradzić. Ostatnio, zapewne w związku z licznymi zmianami w moim życiu, sytuacja się lekko pogorszyła, przez co niekiedy nie potrafię nawet kubka z kawą utrzymać stabilnie - nawet jeżeli nikogo wokół mnie nie ma a sytuacja nie jest nerwowa - po prostu trzęsą mi się łapy. Zawsze też, że tak to określę, zastanawiałem się 'co sobie ktoś pomyśli', nawet osoba mi kompletnie nieznana, której nigdy więcej nie zobaczę. Z jednej strony powoduje to, że wypadam w jakimś stopniu lepiej przy takich kontaktach, a z drugiej powoduje stres i zaprzątanie myśli. No ale to już zupełnie inna kwestia, bardziej osobista mam wrażenie.

Krótko mówiąc, nie chciałbym zostać źle odebrany po poprzednim poście. Do alkoholizmu mi daleko i na pewno nie posunę się do tego stopnia, że cały czas bym chodził z piersiówką u boku. Zdaję sobie sprawę, że to nie jest lekarstwem na problemy życiowe, oraz stanowi pierwszy krok do alkoholizmu i zupełnie innych problemów. Mimo wszystko na chwilę obecną butelka piwa to najlepszy środek wspomagający konwersacje i życie towarzyskie ;>. Jest to raczej uniwersalne myślenie, tak mi się wydaje.

Niekiedy podobne efekty daje parę kubków kawy. Gdy dostanę kopa to poprawia mi się myślenie oraz rozplątuje język - bardziej skory jestem do dyskusji, podejmowania różnych tematów, niż "na trzeźwo". Po prostu pewne bodźce są mi pomocne, a kiedy wiem, że przesadzam to potrafię się przyznać mimo wszystko.

PS. Przed chwilą też skończyłem pić piwo i żyję ;>.

[_Music]

Cytat:

Niemniej jednak jak już zostało wspomniane, życie nie jest łatwe i nie sposób zwykłym pstryknięciem palcami zmienić całą osobowość człowieka. Wiem co jest ze mną nie tak, ale niestety nie mogę sobie z tym poradzić w biegu - potrzebuję na to czasu tudzież porady specjalistycznej.

Wiesz jaka jest jedna z lepszych metod w takim wypadku? Przyjrzyj się bliżej jakiemuś kumplowi np. który jest wyluzowany i nie ma problemów z byciem w centrum uwagi (nie musi byc jednak tygrysem imprez, już bez przesady), obserwuj jego zachowania, styl mówienia (styl to 70-80% przekazu, sama wartośc merytoryczna to te pozostałości), to jak się zachowuje w poszczególnych sytuacjach i idź po najmniejszej lini oporu. Czyli skopiuj jego zachowanie. Nie idealnie oczywiście (bo będzie groteskowo), ale staraj się reagowac i zachowywac na daną sytuację jak on.
Ew. oglądnij sobie Californication i wyobraź sobie co by David Duchovny zrobił w danej sytuacji i wykonaj :]
Jeden z prostszych trików psychologicznych w takich wypadkach.

Cytat:

sytuacja się lekko pogorszyła, przez co niekiedy nie potrafię nawet kubka z kawą utrzymać stabilnie - nawet jeżeli nikogo wokół mnie nie ma a sytuacja nie jest nerwowa - po prostu trzęsą mi się łapy. Zawsze też, że tak to określę, zastanawiałem się 'co sobie ktoś pomyśli', nawet osoba mi kompletnie nieznana, której nigdy więcej nie zobaczę

Jeśli trzęsące się ręce to wynik braku jakiegoś pierwiastka w organizmie, to łykaj magnez.

Właśnie niepotrzebne i szkodliwe myślenie typu "a co sobie inni pomyślą" dużo złego tu robi- nie należy tak ostro tego traktowac.

Tomek- świetny post, leci piwo.

[Doxepine]

A ja znów o medycynie, bo padł bardzo ciekawy temat alkoholu i jego wpływu na funkcjonowanie organizmu. Choć alkohol jest z nami od baaaardzo dawna, ciągle jeszcze trwają badania biochemiczne nad jego wpływem na pracę mózgu. Wciąż jeszcze nie są znane wszystkie biochemiczne aspekty alkoholizmu, które pozwoliłyby na stworzenie leków leczących to uzależnienie.
Z alkoholem wiążą się trzy pojęcia: tolerancja, zależność psychiczna/fizyczna i zespół abstynencyjny. Tolerancja na alkohol rozwija się już po podaniu pierwszej dawki - są to po prostu mechanizmy, które mają przystosować komórkę do funkcjonowania w zmienionym środowisku. Podobnie jak w przypadku stresu, po dłuższym stosowaniu alkoholu zmiany adaptacyjne utrwalają się. Komórka, przyzwyczajona do obecności alkoholu, nie będzie mogła bez niego funkcjonować - tak bowiem zmieniła swoje szlaki przemian biochemicznych, żeby uwzględnić obecność alkoholu. Skutkiem tego jest rozwój zależności fizycznej - organizm nie może normalnie funkcjonować bez alkoholu. Odstawienie alkoholu spowoduje więc zaburzenia w jego funkcjonowaniu, czyli de facto zespół abstynencyjny. Zależność psychiczna jest wynikiem "nagradzających" właściwości alkoholu etylowego - możemy tutaj mówić o "dodatnim wzmocnieniu", które polega przede wszystkim na uzyskiwaniu dobrego samopoczucia. Mechanizm nagradzający alkoholu wiąże się z mechanizmami dopaminergicznymi i opioidowymi, o których prościej (wiem, że to przerażająco wygląda) i więcej napiszę za chwilę.

Jak z komórkowego punktu widzenia wygląda tolerancja?
Komórkę, co zapewne wiecie z lekcji biologii, otacza błona komórkowa, zbudowana m.in. z fosfolipidów, czyli połączeń nienasyconych kwasów tłuszczowych z resztami kwasu fosforowego. Alkohol, podobnie zresztą jak środki znieczulający i barbiturany (leki uspokajające i nasenne starszej generacji, którym najprawdopodobniej zatruła się Marilyn Monroe), wpływają na te fosfolipidy zwiększając ich "płynność" - wiąże się to ze zmniejszeniem nasycenia tychże kwasów oraz ze zmianą stosunku cholesterol:kwasy tłuszczowe (cholesterol jest jednym ze składników błon komórkowych) na niekorzyść tego pierwszego. Działanie adaptacyjne wiąże się więc ze zmniejszaniem "upłynniających właściwości" alkoholu. Dzieje się to poprzez zwiększanie nasycenia kwasów tłuszczowych znajdujących się w błonach komórkowych i nasilenie wbudowywania w błony komórkowe cholesterolu. Działania te wymagają uruchomienia dodatkowych szlaków enzymatycznych, np. w wątrobie zwiększa się synteza cholesterolu. W komórkach układu nerwowego następuje tzw. up-regulacja (zwiększenie zarówno ilości, jak i czułości na stymulację) wolnych kanałów wapniowych, które odpowiadają za powstawanie impulsów elektrycznych w mózgu. W to się nie będę zbytnio zagłębiał, temat dość trudny i nie do końca wyjaśniony.

Dlaczego alkohol działa tak jak działa?
Najpierw trzeba rozgraniczyć dwie rzeczy: ostre, lecz jednorazowe dawki oraz dawki powtarzalne. Jednorazowe dawki, jak napisałem wcześniej, powodują upłynnianie błon komórkowych, dawki wielokrotne zaś wpływają utwardzająco. Alkohol jest bardzo prostym związkiem chemicznym, jednak jego wpływ na mózg jest niewspółmiernie bardziej skomplikowany. Podzielę więc ten fragment posta na 4 części.

a) receptory NMDA i GABA-a
Ostre, pojedyncze dawki alkoholu działają silnie hamująco na podstawowe czynności mózgu. Dzieje się tak wskutek blokowania jednych receptorów, a nasilania drugich. Alkohol hamuje pobudzający wpływ glutaminianu (glutaminian to jeden z aminokwasów białkowych, będący ważną substancją w mózgu, która odpowiada m.in. za odczucie stresu) wskutek blokowania receptorów dla glutaminianu (receptory NMDA). Blokowanie kanałów wapniowych powoduje spadek ilości impulsów elektrycznych - obrazowo rzecz ujmując, jeżeli mózg w normalnych warunkach chodzi na akumulatorze, po wypiciu alkoholu działa tylko na bateriach-paluszkach. Jednocześnie, alkohol nasila hamujące działanie niektórych substancji, przede wszystkim kwasu gamma-aminomasłowego (GABA) - to działanie jest podobne w skutkach do stosowania leków uspokajających i nasennych, w szczególności pochodnych benzodiazepiny (Valium, Relanium i inne -zepamy). Działanie to jednak pojawia się po spożyciu dużych dawek alkoholu, choć należy pamiętać, że to zmienna bardzo osobnicza. Stąd też bierze się "nagłe" urwanie filmu - tak naprawdę wcale nie jest ono ani nagłe, ani nie ma nic wspólnego z utratą świadomości. Jest to po prostu najzwyklejszy w świecie sen. Nasilenie hamującego działania GABA powoduje również braki w pamięci po wybudzeniu się - jest to również skutek uboczny stosowania nasennych benzodiazepin.
W przypadku dawek wielokrotnych sytuacja przedstawia się zupełnie inaczej. Hamowanie NMDA staje się coraz słabsze, dochodzi do ich wzmocnienia i zwiększenia ilości, szczególnie w hipokampie (obszar mózgu odpowiedzialny za procesy uczenia się i pamięci oraz za emocje). Hipokamp odpowiedzialny jest za powstawanie zespołu abstynencji psychicznej. Interakcje między receptorami NMDA a alkoholem są bardzo złożone i nie będę ich tu opisywał. Warto jednak zaznaczyć, że w ich wyniku dochodzi do zwiększenia ilości tzw. kanałów wapniowych L. Kanały wapniowie (i ogólnie, kanały jonowe) to otworki w błonie komórkowej, przez które wpływają do komórki lub z niej wypływają jony wapniowe. Różnia między ilością jonów w komórca a poza nią powoduje powstawanie potencjału czynnościowego (małego impulsu elektrycznego), który z kolei powoduje zmiany w rozkładzie przestrzennym wielu białek znajdujących się na powierzchni błony komórkowej. Zwiększenie ilości kanałów wapniowych powoduje zwiększony ich napływ do komórki, uszkadzając ją lub niszcząc. Stąd długotrwałe picie powoduje objawy podobne do tych występujących w demencji starczej, chorobie Parkinsona (trzęsące się ręce) i innych chorobach neurodegeneracyjnych (w których obumierają neurony). Zwiększony napływ jonów wapnia powoduje również zbyt częste powstawanie impulsów elektrycznych, co z kolei zwiększa pobudliwość układu nerwowego (stąd częste występowanie tzw. psychoz alkoholowych i napadów agresji). Wpływ alkoholu na receptory GABA nie jest poznany, niemniej jednak sądzi się, że następuje osłabienie ich własności hamujących, co może wpływać na nadpobudliwość układu nerwowego.

b) receptory nikotynowe i receptory 5-HT typu 3
Etanol w pojedynczej dawce nasila przepływy jonów przez wspomniane kanały, co powoduje uwalnianie serotoniny i 5-hydroksytryptofanu, dwóch głównych substancji odpowiedzialnych za dobre samopoczucie. Więcej chyba pisać nie trzeba

c) inne
Pojedyncze dawki alkoholu wpływają również na cały układ tzw. kinaz białkowych, w szczególności na kinazę Fyn. Kinazy to enzymy, które podpinają reszty kwasu fosforowego pod różne białka, powodując tym samym zmiany w ich przestrzennym układzie. Kinaza Fyn fosforyluje białka wchodzące w skład receptora NMDA, powodując jego zamknięcie, co przynosi efekt opisany gdzieś wyżej w tym poście. Alkohol uwalnia też dwa hormony - beta-endorfiny (hormony przyjemności seksualnej; ich działanie przeciwbólowe jest ok. 1000-krotnie silniejsze od morfiny) oraz somatostatynę (antagonista hormonu wzrostu).

d) aldehyd octowy
Jak wiadomo, aldehyd octowy jest głównym metabolitem alkoholu. Do jego wytworzenia potrzebna jest cząsteczka wody oraz enzym, zwany dehydrogenazą alkoholową. Objawy tzw. kaca to nic innego jak objawy odwodnienia, stąd bóle głowy i ciągłe pragnienie. Co jednak najciekawsze, aldehyd octowy wchodzi w reakcje z niektórymi substancjami występującymi w organizmie (chodzi przede wszystkim o aminy), tworząc produkty mające silne powinowactwo do receptorów opioidowych, czyli działają podobnie narkotycznie i przeciwbólowo jak morfina. Wstrzyknięcie tych substancji szczurom powodowało zwiększenie spożywania przez nich alkoholu o prawie 40%! Podejrzewa się więc, że te związki odpowiadają za wywoływanie uzależnienia.

Ciekawostki:
* z jednego grama alkoholu powstaje w ciągu godziny 2,09 kJ/kg masy ciała; gdyby więc spożywać tyle alkoholu ile spożywamy codzienne pokarmu, pokryłoby to 70% naszego dziennego zapotrzebowania na energię,
* alkohol ma działanie moczopędne (hamuje wydzielanie hormonu antydiuretycznego - wazopresyny),
* alkohol stymuluje wydzielanie gastryny, co prowadzi do zwiększonej produkcji kwasu żołądkowego. Nadmierna jego produkcja powoduje wydzielanie w jelitach serotoniny i substancji P, które wywołują toniczne (falowe) skurcze żołądka, czyli wymioty,
* alkohol silnie rozszerza naczynia krwionośne - stąd uczucie gorąca podczas jego picia. Niemniej jednak, jest to działanie wyłącznie miejscowe. W rzeczywistości, alkohol wpływa hamująco na ośrodek termoregulacji w mózgu i obniża temperaturę ciała.

Mam nadzieję, że mnie nie znienawidzicie za te posty, ale tak mało mam okazji powymądrzać się xD . Obiecuję, że to już się nie powtórzy...

PS Niezły ze mnie :nerd: , c'nie? xD

[Trivane]

Ten temat troszeczkę się dziwny robi :) cały czas jesteśmy przy alkoholu i nieśmiałości, ale chyba nie jest tak źle? kiedyś również popełniałem błędy, które w chwili obecnej żałuję dwukrotnie, ale czasami wystarczy przeczytać komentarz _Musica by spokojnie rozważyć swoje problemy i dojść właśnie do tego wniosku:

Cytat:

A to popatrz na to logicznie- co Ci daje ta nieśmiałośc? Nic? To po byc nieśmiałym? :] Po prostu- nikt was nie zje nawet jeśli jakąś głupotę palniecie.

Moje nastawienie kilka dni temu: jeśli powiem komuś cześć i ta osoba nie odpowie, spalę się ze wstydu. Teraz sądzę, że to w końcu nie ja powinienem buraka strzelić. Tu chodzi głównie o kulturę, a ludzie to dostrzegają. A jeśli towarzystwo nie może mnie zaakceptować tym, kim jestem - to chyba znak, że obracam się w troszeczkę innym kręgu niż powinienem :). W szkole biorą mnie za nudziarza, bo cały czas słucham muzy i rzadko z kim rozmawiam. Poza nią mam jednak kilku przyjaciół, którym odpowiada moje towarzystwo i na odwrót.

Doszedłem do wniosku, że Ci uznawani za towarzyskich nie są aż tak zajebiści, bym musiał mówić o sobie negatywnie. Jeśli moją wadą jest nieśmiałość, należy to w sobie zwalczyć. Dziewczyny nadal przyprawiają mnie o dreszcze, ale aktualnie i nad tym pracuje :P

Pozdrawiam

[Suavek]

Trivane, masz rację, ale problem jest taki, że nie zawsze obracasz się w takim środowisku w jakim byś chciał. A że świat nie jest idealny to często trzeba zadawać się z kretynami na co dzień i jakoś z tym żyć.

Samoocena to jedno, ale świat za oknem coś zupełnie innego. Niestety, w dzisiejszym społeczeństwie aby coś osiągnąć trzeba lecieć po trupach i robić rzeczy, do których nie jest się przyzwyczajonym, co też mnie osobiście sprawia w chwili obecnej niemałe problemy. Ja naprawdę nie mam trudności z rozmową z ludźmi czy utrzymywaniem kontaktów, ale już konieczność zadawania się z kimś o zupełnie innej osobowości niż moja przysparza mi niemałych kłopotów czasami. W moim przypadku ograniczeniem jest także przesadny i trudny w kontroli stres.

_Music, magnez łykam, spoko

Niemniej jednak mam wrażenie, że lekko zbaczamy z tematu. Dziwactwa i przyzwyczajenia to jedno, a ułomności psychiczne lub trudności w nawiązywaniu kontaktów drugie ;>.

[Plazior]

Dosiu, Ja uwielbiam "te" twoje posty

No, a że niezły z Ciebie Doc. to nawet najstarsi górole wiedzą

A skoro o tym alkoholu mowa i o fobii społecznej. Co do pierwszego; mam opinii duszy towarzystwa i takiego paliwa imprezy, bez owego, nie ruszy. Ale bardzo często nawet jak już jakaś impreza jest, to nic mi się nie chcę i mam ochotę wyjść i trzasnąć drzwiami. (nie zawsze, ale często) Ale moją reputacja na którą tak długo pracowałem! Także, zaczynam jakąś ynteligętną rozmowę, z jakąś samicą alfa, popartą humorem i piwem. 2 piwa, i już jak bym czekał na tą imprezę przez całe życie O_o Potem jak dojdą do tego inne mocniejsze trunki, to istny ze mnie Duchovny. Do czego zmierzam? Iż alko rzeczywiście, jak by to ująć, pozwala na bycie godnym, wolnym i swobodnym. Z medycznego punktu widzenia, Dosiek wszystko ładnie przedstawił.

Co do tego drugiego, fobii społecznej, miałem ją sam jakieś dwa lata temu przez półtora roku. Objawy wszystkie wymienione w poprzednim poście

[_Music]

Przy słuchaniu muzyki którą lubimy, wydziela się dopanina, więc jest to jak najbardziej przyjemne :]

[Trivane]

Zawsze można zostać no-lifem :P mi nigdy nie przyszło do głowy, by załatwiać sprawy poprzez alkohol - ponoć po jednym piwie odlatuje - ani jakoś specjalnie się do towarzystwa dostosowywać. Wiadomo, w dzisiejszych gimnazjalno-licealnych czasach by pasować do towarzystwa, trzeba umieć palić i spożywać kilka piw na długich przerwach, rzadko zdarzają się ludzie, którzy mają swój rozum. Dlatego nie szukam przyjaźni w klasie, bo wiem, że mi to na dobre nie wyjdzie :>

[Suavek]

Nawet te przyjaźnie w klasie mogą Ci się odbić w przyszłości na życiu zawodowym chociażby, więc aż tak ich nie ignoruj. Pamiętam w gimnazjum miałem najlepszą klasę ever, ludzie z którymi kontakt utrzymuję do dzisiaj. W liceum przeciwieństwo - zgraja idiotów w większej części, technomułów i ćpunów. Ale nawet oni potrafią być zaradni i coś osiągnąć, przez co parę ofert pracy od nich mi się przewinęło. Nie jest sztuką ludzi unikać - sztuką jest nauczyć się żyć wśród nich.