[Amy Blue Rose]

Amelia Jennifer Lavigne - Szpital

: Poszłam przed siebie rozglądając się na boki,miałam nadzieję,że nic teraz na mnie nie wyskoczy znienacka jak to było wcześniej a kaftan był coraz bardziej uciążliwy i chciałam się z niego uwolnić

[Alice]

Karel Hjartson - ulice miasta

: Na siedzeniu kierowcy siedzi manekin. Na zakurzonej prawej szybie ktoś namalował penisa prawdopodobnie palcem. Poza tym idąc głębiej w alejkę zauważasz łóżko szpitalne. Na łóżku leży prześceradło pokryte krwią. Pokrywa ono coś w kształcie człowieka.

Amelia Jennifer Lavigne - Szpital

: Dochodzisz do kolejnych drzwi. Jedne są przerdzewiałe i odrapane. Drugie na przeciwko są ochlapane białą farbą. Plamy przypominają trochę wyspy Japonii.

[I'veSeenItAll]

Karel Hjartson - ulice miasta

: -penis? pff. dziecinada - powiedziałem, jakby próbując złagodzić sytuację i zobaczenie penisa na szybie. ~ktoś tu wie o mnie dużo. za dużo~ pomyślałem, prawie wpadając na łóżko szpitalne, którego widok zmroziło mnie i sparaliżowało. stanąłem jak wryty, powoli i niepewnie podnosząc rękę i delikatnie jakbym nie chciał nikogo obudzić, dotknąłem trzonkiem siekiery "ciało" ukryte na nim.

[Amy Blue Rose]

Amelia Jennifer Lavigne - Szpital

: Przyjrzałam się tym drugim drzwiom i chciałam tam wejść aby zobaczyć co za nimi jest, miałam nadzieję, że znajdę nową broń na wrogów

[Alice]

: Odpisy będą później.

[Amy Blue Rose]

Piękna Piramidogłowa choinka Silent Hillowych Świąt wam życzę

[Alice]

Karel Hjartson - ulice miasta

: Pod materiałem znajduje się ciało wyglądające jak pozszywane z części należących do różnych ludzi. Głowa tejże lalki jest zastąpiona materiałową głową manekina bez twarzy.

Amelia Jennifer Lavigne - Szpital

: W kolejnym pomieszczeniu znajdujesz innego pacjenta. Kobietę. w drżących dłoniach trzyma ona pistolet, który sama sobie przystawiła do głowy. Nie widzi cie, zbyt zajęta walczeniem ze sobą aby pociągnąć (lub nie) za spust.

[I'veSeenItAll]

Karel Hjartson - ulice miasta

: - o boże... - zasłoniłem usta dłonią przerażony, ale jednocześnie zafascynowany tą makabryczną układanką. - nie, tu nie ma mowy o bogu. przynajmniej nie tym, którego mam na myśli. - wygrzebałem okulary, chcąc sprawdzić czy to przypadek, czy jednak jest to jakiś chory znak dla mnie i zacząłem się rozglądać za czymś, czymkolwiek.

[Amy Blue Rose]

Amelia Jennifer Lavigne - Szpital

: Podeszłam najciszej do tej kobiety jak tylko się dało,spojrzałam na nią i podjęłam próbę zabrania jej pistoletu z drżących dłoni żeby tylko się nie zabiła gdyż uznałam,że nie ma ku temu powodów

[Alice]

Karel Hjartson - ulice miasta

: Przez okulary zauważyłeś, że jakieś światełko pulsuje wewnątrz klatki piersiowej.

Amelia Jennifer Lavigne - Szpital

: Jak tylko chwyciłaś za pistolet, kobieta zaczeła wrzeszczeć oraz wyszarpać broń spowrotem.

[I'veSeenItAll]

Karel Hjartson - ulice miasta

: - ugh, tylko nie to. - przełknąłem głośno ślinę i wstrzymując oddech wsadziłem rękę w prowizorycznie pozszywaną klatkę piersiową, próbując dosięgnąć to coś, co pulsuje pod kolejnymi warstwami mięsa.

[Amy Blue Rose]

Amelia Jennifer Lavigne - Szpital

: Nie chcąc pogorszyć sytuacji puściłam owy pistolet i z ogromnym zdziwieniem spojrzałam na kobietę która tak naprawdę nie wyglądała na taką co chciałaby się zabić z byle błahego powodu. Na pewno też miała rodzinę więc musieli za nią tęsknić. Poczułam,że na razie nic tu nie wskóram i poczekam aż tej kobiecie przejdzie histeria abym mogła z nią na spokojnie porozmawiać

[Alice]

Karel Hjartson - ulice miasta

: Udało ci się wygrzebać prawdziwe, sine ludzkie serce. Które wciąż bije.

Amelia Jennifer Lavigne - Szpital

: Kobieta celuje do ciebie z broni.

[Amy Blue Rose]

Amelia Jennifer Lavigne - Szpital

: Widząc co ona zamierza zrobić natychmiastowo padam na podłogę aby uniknąć wystrzału w moją stronę i stwierdziłam,że popełniłam błąd oddając jej broń z powrotem do ręki z powodu ataku szału jakiego doznała przed momentem. Poczułam,że robi się coraz dziwniej oraz niebezpieczniej. Nie miałam pojęcia co kieruje tą kobietą ani czemu zamiast spokojnie porozmawiać odbija jej szajba a chciałam tylko pomóc zamiast pogarszać sytuację

[Alice]

Amelia Jennifer Lavigne - Szpital

: Kobieta wystrzeliła w ciebie cały magazynek. Doznajesz przeszywającego bólu i tracisz kontakt ze rzeczywistością. Budzisz się z powrotem w swojej izolatce.

Karel Hjartson - ulice miasta

[I'veSeenItAll]

Karel Hjartson - ulice miasta

: wyciągnąłem rękę przed siebie wpatrując się w bijące serce na wpół zafascynowany a na wpół przerażony. -jakim cudem? i przede wszystkim, do kogo należysz? - powiedziałem do pulsującego mięśnia, który nie chciał się poddać.

[Amy Blue Rose]

Amelia Jennifer Lavigne - Szpital

: Ocknąwszy się po sytuacji sprzed chwili,rozejrzałam się po izolatce i stwierdziłam,że wolę na razie spokojnie przeczekać aż wreszcie ktoś przyjdzie i mi wyjaśni co tu się naprawdę dzieje bo miałam tysiące myśli na sekundę i ni cholery do żadnego konkretnego rozwiązania nie mogłam dojść choć mocno bym chciała

[Alice]

Karel Hjartson - ulice miasta

: Nic się nie wydarzyło. Serce dalej bije. Mgła nieco natężała także.

Amelia Jennifer Lavigne - Szpital

: Przez dłuższy czas nic się nie wydarzyło. W końcu jednak ktoś wszedł przez drzwi. Pielęgniarka z twarzą, jakby ją obił zazdrosny hiszpański kochanek. Pcha przed sobą puste krzesło inwalidzkie.

[Amy Blue Rose]

Amelia Jennifer Lavigne - Szpital

: Powolnym krokiem wstałam aby usiąść na tym wózku inwalidzkim,po czym spytałam owej pielęgniarki: -Kto ci to zrobił? Jak się nazywasz? Powiesz mi może co tu się dzieje?

[Alice]

Karel Hjartson - ulice miasta

Amelia Jennifer Lavigne - Szpital

: Pielęgniarka się nie odezwała. Zabrała cię na "wycieczkę" wzdłuż korytarza. Zmierzacie w przeciwną stronę korytarza, który zwiedzałaś wcześniej. Widzisz inne drzwi. Wszystkie pozamykane i z wielu słychać jęki, chałasy lub rytmiczne uderzanie jakby ktoś uderzał piłką do kosza o ściany. Z jednych drzwi sączy się krew.

[I'veSeenItAll]

Karel Hjartson - ulice miasta

: gęstniejąca mgła odrobinę mnie zaniepokoiła, ale nie na tyle by oddać serce właścicielowi. ~a może to nie jest prawowity właściciel?~ zacząłem się zastanawiać, po czym zdecydowałem się wziąć je ze sobą. -kurwa. najpewniej będę tego żałował. ale z drugiej strony, może właśnie nie? -delikatnie owinąłem je kawałkiem prześcieradła i schowałem do swojej torby.

[Alice]

Amelia Jennifer Lavigne - Szpital
-

Karel Hjartson - ulice miasta

: Wracasz się z zaułka na ulicę. Zimny wiatr nieco rozwiał mgłę.

[Amy Blue Rose]

Amelia Jennifer Lavigne - Szpital

: Przerażona zaczęłam myśleć,że ten Szpital naprawdę jest totalnie pojebany skoro takie rzeczy się w nim dzieją i zastanawiałam się dokąd mnie ta pielęgniarka wiezie,miałam najgorsze obawy, że jednak ktoś ma zamiar na mnie eksperymentować a tego bym jednak nie chciała skoro przybyłam tu w celu wykonania swojej misji aby pokonać demona z przeszłości

[I'veSeenItAll]

Karel Hjartson - ulice miasta

: zacząłem się rozglądać za jakimiś wskazówkami w którą stronę iść, jednocześnie co chwilę sprawdzałem czy serce w mojej torbie dalej bije, jakbym chciał się upewnić że jego właściciel jakimś dziwnym cudem ciągle żyje. -okej, może znowu mi się przydacie - powiedziałem zakładając okulary w nadziei, że zobaczę jakiś trop za którym bym miał podążać.

[Alice]

Amelia Jennifer Lavigne - Szpital

: Na końcu korytarza zobaczyłaś GO. Demona z przeszłości. Siedzi sobie na kanapie za małym stolikiem i popija herbatę.

Karel Hjartson - ulice miasta

: Serce bić nie przestawało. Natomiast przez okulary zobaczyłeś na mgle fioletowy cień postury dziecka, który pomachał do ciebie w celu zwrócenia na siebie uwagi, po czym uciekł chodnikiem wzdłuż głównej drogi.