Znalezionych wyników: 15

Odpowiednio głęboka indukcja hipnotyczna?

The Brothers feat. Anna Fotyga - Hardcore Negotiators.

EDIT do poniżej: taka moda, cóż zrobić

Na widok takich akcji w parlamencie aż mi się paszport w kieszeni otwiera.

Surfin bird. Nuff' said.

EDIT: byłbym zapomniał o Saszy. Wspomnienie dzieciństwa, ale nie tylko

Do tego Piosenka o śmiesznym tytule, od której zacząłem moją przygodę z reggae. Ciężko mi znaleźć podobny huragan optymizmu

Nie bedę oryginalny - Theme of laura i Promise, w obu wersjach. Do tego Laura plays the Piano, nawet pomimo abusowania w SH the movie. Ogólnie mam wrażenie, że - porównując OST do trójki lub czwórki - suma sumarum średni poziom jest wyższy w tych dwóch ostatnich, ale najlepsze pojedyncze kawałki są w dwójce.

Midnight Syndicate - Born of the night. Może nie typowo SHowa muzyka (bardziej klasyczny, gotycki horror), ale na walkę z bossem może się nadać.

Z tego, co wyczytałem z ostatnich 2-3 stron, nikt jeszcze nie podał Gdzie jest krzyż?
Mam nadzieję, że link jeszcze nie padł.

Podaj ktoś krzesło!, czyli sportowy hardcore event, jak raczył się wyrazić komentator.

Głównie krótkometrażowe - i w zasadzie jedynie one są godne polecenia. Ów reżyser stworzył również m.in. serię Rec, chociaż te ograniczają się do resident evil w FPP ;/

Kaczor, a dokładniej jego chamstwo i populizm.

Aż mnie zamurowało, że nikt wcześniej na tym forum nie wspomniał o Jaume Balagueró. Ten hiszpański reżyser ma psyche zrytą do tego stopnia, że jego zwłaszcza krótkometrażowe dzieła nadają się na jakiś trailer do najnowszego SH

Przykład - Alicia. Caution! Highly disturbing!

Aż dziwię się, że nikt wcześniej nie zwrócił uwagi na podobieństwo do filmu Lyncha Eraserhead (innego, niż "podróże przez kaloryfer"). Nie dość, że gł. bohater ma na imię Henry, to na przestrzeni filmu widzimy wiele razy "glistoplemniki" łudząco podobne do Toadstooli.

EDIT: cała reszta, która mi przychodzi do głowy to głównie ogólniki. A z tego: skrajna izolacja bohaterów, podglądanie seksownej sąsiadki, pokręcone relacje (szumnie powiedziane...) rodzic-dziecko (matka porzuca je tuż po narodzinach), czy koszmary senne zdradzające to i owo z fabuły.

Krótka piłka. Dlaczego (poza oczywistymi względami braku gry

) Heather nie położyła swoich łapek na Aglaophotis, gdy tylko poczuła, że jej życie jest zagrożone (+- w chwili spotkania closera)? Przeciętny człowiek w takiej chwili próbowałby wszystkiego, co dałoby mu choćby marginalną szansę na poprawienie sytuacji, w której się znajduje. Dlaczego zwlekała aż do ostatniej chwili? Zwłaszcza, że nie wiedziała do końca, czym kapsułka jest, wobec czego ten moment był dobry jak każdy inny. Nagle jej się przypomniało, że nie wykorzystała wszystkich możliwości?

Rychło w czas.

Come to think of it, dlaczego Harry wykazał się skrajną nieodpowiedzialnością niewpychając Aglaophotis Heather do ust tuż po otrzymaniu jej od Alessy? Czy nie ukróciłoby to zapędów The Order w zarodku (dosłownie i w przenośni)?

Jedyne uzasadnienie, które mi przychodzi do głowy to to, że aby Aglaophotis zadziałało, Heather najpierw musiała fill her heart with hatred. Argumentacja wydaje mi się mocno nietrafiona, skoro specyfik usuwał ślady szeroko pojętego wpływu sił nieczystych, które były zaimpregnowane w niej od chwili przyjścia na świat.