stwierdziłem, że to dziwne - ale dla pewności wcisnąłem go do torby.
-nigdy nie wiadomo, co się może przydać - powiedziałem i odpaliłem papierosa. chwilę pokręciłem się jeszcze po pomieszczeniu, rozglądając dokładnie i zacząłem szukać wyjścia z pomieszczenia innego niż dziura w ścianie.
-tutaj musi się dać przejść dalej. w końcu to apartamenty.
w razie czego nie ściągałem okularów - wskazówki mogły być wszędzie.

Przy skrzynce z gratami masz wyjście na korytarz nie oświetlony żadnym źródłem światła. Przez okulary widać majaczenie widmowego napisu "Niebezpieczeństwo" oraz "Prawda".

-niebezpieczeństwo, świetnie. dzięki za ostrzeżenie - powiedziałem na głos, przełykając ślinę zdecydowanie zbyt głośno, czując jak włosy na karku zaczynają mi się jeżyć.
Powoli, mocno ściskając w jednej dłoni siekierę a w drugiej latarkę z telefonu zacząłem się kierować w stronę napisu.

Podniosłam go i otworzyłam na przypadkowej stronie,moją uwagę przykuło jedno z imion oraz nazwisk zapisane japońskimi literami. Zaintrygowało mnie to bardzo,byłam ciekawa kim owa osoba była?

Wyszedłeś na korytarz tak samo surowy jak poprzednie pomieszczenie. Widać wejścia do innych komórek oraz kilka karaluchów umykających przed światłem. Powietrze jest tu suche i pełno w nim unoszących się drobinek kurzu i pyłu, ładnie tańczących w świetle latarki. Po podłodze są powypisywane magiczną kredą strzałki i napisy.

Akurat ta strona była luźno wsadzona do dziennika niczym jakiś żart. Pod nią była strona z nazwiskami z twojej klasy z podstawówki. Łącznie z twoim nazwiskiem.

//miałaś nie wymyślać sobie niestworzonych rzeczy...//

Zaczęłam się zastanawiać jakim cudem moje nazwisko znalazło się w tym dzienniku wraz z resztą osób z klasy do której chodziłam w podstawówce? W tym momencie poczułam się skonfundowana

//Oke,przyznaję Japonia mi weszła za mocno...//

-oho, czyli jednak chcecie się bawić. okej. bawmy się - zacząłem powoli i tak cicho jak to się tylko da podążać za strzałkami, jednocześnie sprawdzając co za napisy im towarzyszą. siekiery nie spuszczałem z pozycji gotowej do ciosu, bo coś mi mówiło że w apartamentach na pewno spokojnie nie będzie.

Na kartce nagle zaczeły się pojawiać drobne czerwone plamki do czasu aż ułożyły napis "Zostałaś już tylko ty".

Przy pierwszym mijanym wejściu do kolejnej komórki jest napis na podłodze "pusto". Z samego wejścia zieje pustka, której latarka nie jest w stanie rozświetlić.

- hmm, ale że pusto oznacza że dobrze, czy źle? - zacząłem powoli i bardzo niepewnie sprawdzać butem podłogę, nie wiedząc czy w ogóle w tam jest, krok po kroku przesuwając się w stronę pustki.

~O cholera!Teraz to mam na całego przewalone!Kurwa!

Po czym zwróciłam spojrzenie na tablicę przed sobą i ze strachu zdębiałam gdyż zobaczyłam coś czego absolutnie nie chciałam

Jak tylko postawiłeś stopę bezpośrednio na progu pomieszczenia, poczułeś, że brakuje ci gruntu na przodzie stopy. Dalsze badania wykazały, że jakiekolwiek inne prostopadłe powierzchnie do ściany z wejściem są nieosiągalne o ile istnieją. Poza tym, przy bardzo bliskim przebywaniu koło ziejącej czarnej pustki odczuwasz jakoby lekko zasysała powietrze oraz obiekty blisko niej.

Na tablicy widzisz rozciaplane flaki, a obok kredą napisane imie nieszczęśnika: "Joey"
Jest też wetknięta w krawędź tablicy fotogafia.

-ummm, to chyba nie najlepsza droga i pomysł na podróż - zrobiłem krok w tył, szukając innych znaków i strzałek, mając nadzieję na inną drogę niż przez "pustkę". choć czułem, że coś mnie ciągnie w jej stronę.

Następna komórka piwnicy jest zamknięta za drewnianymi drzwiami luźno powieszoną kłódką. Spod dolnej szpary drzwi widać światło.

Podeszłam do tablicy i wyjęłam z niej wetkniętą fotografię na której dostrzegłam dziwną szarą smugę

To twoje stare zdjęcie klasowe. Jeden z chłopaków ma namalowany czerwony krzyżyk na twarzy. Na odwrocie jest napisane "Zgadnij, kto następny".

podszedłem niepewnie do drzwi spod których wyzierało światło i stanąłem przy nich, próbując usłyszeć czy cokolwiek żywego znajduje się za nimi.
Powoli zdjąłem kłódkę i z przygotowaną siekierą gotową do zamachu uchyliłem drzwi.

Za drzwiami masz malutką leśną polanę otoczoną półmrokiem skąpanym w rosie i mgiełce. Na środku znajduje się ranna dziewczyna o rdzenno-amerykańskich rysach twarzy i ubiorze . Widać wyraźnie, że rozpaczliwie stara się ona rozpalić ogień. Gdy cie spostrzega, jakaś niewidzialna energia odpycha cię od drzwi, po czym te się zamykają z niemałym hukiem.

- co do...? -odepchnięty energią straciłem równowagę i aż usiadłem na ziemi, lecz szybko się podniosłem i zacząłem się dobijać do drzwi za ktorymi była dziewczynka
-Halo! jesteś tam? Wszystko w porządku?! HALO!?! - szarpałem za klamkę w każdą możliwą stronę.

Drzwi pozostają niewzruszone.
- Nie warto ratować martwych ludzi - rozlega się za tobą niezbyt naturalny dziecięcy głosik.

- martwych? jak to martwych, przecież ją widziałem na własne oczy - oparłem głowę o drzwi, przez chwilę próbując zrozumieć co się dzieje.
-ech, w sumie racja, w tym mieście może się dziać wszystko. - powoli zacząłem odwracać się w stronę głosu, który zjeżył mi włosy na karku. postanowiłem w razie czego mocniej ścisnąć siekierę, na wypadek gdyby głos nie dochodził z ust martwego, lub też nie - dziecka.

W kącie, na suficie wisiała lalka, niczym pająk. Wyglądała jak mocno poturbowana i nadgryziona zębem czasu marionetka. patrzy się na ciebie swoimi pustymi oczodołami, po czym pajęczymi ruchami oddala w głąb ciemności.

~O nie,tylko tego brakowało.Muszę stąd uciekać zanim mnie te monstra dopadną~

I czym prędzej wybiegłam z klasy,przy okazji rozglądałam się za bezpieczniejszym miejscem w tej okolicy.Oczywiście miałam świadomość tego,że i tak będę się musiała wreszcie zmierzyć z tym co najgorsze

-dlaczego? - to było jedyne co zdołałem z siebie wydusić gdy ją zobaczyłem. jednak po chwili otępienie i szok ustąpiły i zacząłem bardzo ostrożnie kierować się w jej stronę - hej! czekaj! co jeszcze wiesz?! - ciągle czujnie rozglądałem się na boki, gdyby lalka i martwe dziewczynki nie były jedynymi lokatorami apartamentów

Ciężko lawirować po szkole, gdy jest tak ciemno, że nie widzisz bez latarki nawet własnego nosa. Dwa razy prawie potykasz się o krzesła, zanim w końcu trafiasz na drzwi.

Gdy biegniesz za lalką przez korytarz, trafiasz na cementowe schody prowadzące na górę, ale także i piętro niżej. Na górze widać światło wpadające przez otwarte drzwi. Na dole nawet przy użyciu okularów widzisz jedynie ciemność.