Obróciłam się nerwowo w stronę najbliższego okna i ujrzałam zarys czegoś dziwnego co spowodowało,że spanikowałam a w głowie przeleciało mi tysiąc myśli naraz

Kawał metalu okazał się być drabiną. Przy okazji nurt wody zaczął słabnąć, a syren nie słychać.

W oknie dostrzegasz plamy po oleistej substancji, rozsmarowywane przez nienaturalnie chudą łapę. Dźwięk syren zaczął słabnąć, lecz grad wciąż silnie pada.

-oh, dzięki bogu! - krzyknąłem i wyszedłem do drabinie na tyle wysoko, by nie stać w wodzie i móc się spokojnie rozejrzeć dookoła
-hm, dźwięk syren równa się niebezpieczeństwo. zanotowałem, zapamiętam.

Przerażona widokiem tej chudej ręki, obróciłam się do tyłu i zaczęłam iść przed siebie tak szybko jak tylko mogłam aby mnie to cholerstwo nie dopadło. Poziom adrenaliny w tym momencie był zbyt wysoki a całe otoczenie oraz odgłos padającego gradu dodatkowo ją potęgował

Kiedy wszystko się już uspokoiło, zauważyłeś, że jesteś w kanałach. Po twojej lewej jest wielka rura ściekowa, z której już spokojniejszym nurtem wypływa brązowa woda.

Dźwięk syren już całkiem ustał. Cokolwiek było przy oknie, zdawało się odejść. Z recepcji doszedł cie hałas otwierającej się osłony antywłamaniowej.

-ugh, obym tego nie żałował - powiedziałem do siebie, odpaliłem papierosa i skierowałem się w stronę wielkiej rury. - ciekawe co tam się kryje. oprócz gówna oczywiście - prychnałem pod nosem, niepewnie podąrzając w jej głąb.

Niewiele się zastanawiając złapałam gazrurkę do rąk i przyjęłam bojową pozycję bo w tym momencie spodziewałam się,że za chwilę wyskoczy na mnie jakieś paskudne monstrum

Z rury wylewa się brudna woda i trochę śmieci. Wygląda na to, że wpadłeś z niej do ścieku.

Z radia zaczeły dobiegać białe szumy. Zaraz po tym dużo małych chudych rączek poczeło klepać w szyby.

-ugh - z obrzydzeniem zacząłem brodzić w kanałach - kto nie ryzykuje, ten nie wydostaje się ze ścieków - rozejrzałem się dookoła i kontynuowałem podróż - ciekawe gdzie mnie to zaprowadzi.
wygrzebałem z kieszeni moje okulary, które na szczęście pozostały całe i zacząłem w nich sprawdzać, czy są gdziekolwiek jakieś wskazówki, na chwilę się zatrzymałem i zgasiłem papierosa o podeszwę.
-jestem ciekaw, czy Lyra jest cała... - ruszyłem dalej.

Kiedy założyłeś okulary, zauważyłeś że przez nie widzisz niewidoczne gołym okiem bazgroły na ścianie ścieku. Większość to napisy i rysunki, ale jest też kilka strzałek.

zaciekawiony zacząłem podążać w kierunku wskazywanym przez strzałki, jednocześnie sprawdzając napisy pozostawione na ścianach

Zostając w bojowej pozycji na sam widok tych małych rączek klepiących w szyby wrzasnęłam głośno:
-GET THE FUCK OFF! LEAVE ME ALONE LITLLE MONSTERS!

Rączki wycofały się, po czym w szybę został rzucony kamień.

- nie ufaj sowie... - powtórzyłem sobie parę razy na głos, jakbym chciał wyryć te słowa w swojej głowie i skierowałem się w stronę wskazywaną strzałkami
- wróżka, to musi być ta sama istota, o której Lyra wspominała.-zatrzymałem się na myśl o Lyrze, mając nadzieję, że mimo wszystko jest z nią w porządku - ugh, oby ta "wróżka" nie była kolejnym monstrum...

nagle poczułem dreszcz na karku i zaciskając dłoń mocniej na siekierze ruszyłem dalej.

Przeszłam z pozycji bojowej do normalnej, wolnym krokiem podeszłam do okna aby zobaczyć co lub kto rzucił tym kamieniem w okno, niestety było zbyt ciemno żeby cokolwiek dostrzec a światło latarki też niewiele pomagało. Byłam pewna,że nic poważniejszego mi nic w tym momencie nie grozi

Im dalej tym zapach kanałów robił się coraz bardziej stęchły.

Napisy na ścianie: "gdzie jest Emily?", "Kto to Emily?", "Sowa w labiryncie", "Wróżka zbiera zęby", "Byli u Toma", "Człapczłapy idą od jeziora". Jest też seria strzałek lawirujących między bazgrołami.

W szybę poleciało więcej kamieni. Jeden zrobił nawet pęknięcie.

- ... wróżka zbiera zęby. - nerwowo wygrzebałem z kieszeni papierosa i odpaliłem go, rozglądając się dookoła - oby to nie była ta sama wróżka. albo żeby już nazbierała co miała nazbierać.
dotknąłem ściany i dalej podążałem w kierunku wyznaczanym przez strzałki. na chwilę przystanąłem przyglądając się jeszcze raz napisom:
- człapczłapy? czy to nie o nich wspominała Lyra? jezu, oby te kanały nie prowadziły w kierunku jeziora...- ruszyłem dalej.

Odsunęłam się tak szybko jak mogłam i spojrzałam na pękniętą szybę. Zaczęłam się obawiać,że ktoś lub coś się tam czai

Przy napisie "Zagraj ze mną" znajduje się strzałka tak długa, że zjeżdża na podłogę. Kończy się przy narysowanych na podłodze kwadratach do gry w klasy. Klasy kończą się tuż przy drabinie do góry.

Nic więcej się nie wydarzyło. Natomiast grzybowa recepcjonistka (osłona antywłamaniowa wjechała już na samą górę, całkiem odsłaniając okienko recepcji) chrząknęła - Pani lekarz wciąż czeka.

Niewiele się zastanawiając poszłam wreszcie do tego gabinetu lekarza bo jednak ciekawość wzięła górę a wątpliwości o eksperymentach minęły po tym co było parę minut temu

- ugh, chcesz się bawić? dobra, niech tak będzie - zgasiłem peta, poprawiłem torbę na ramieniu i zacząłem przeskakiwać z pola na pole.
gdy skończyłem, oparłem się o drabinę i odetchnąłem głęboko
-uf, to już nie ta sprawność co za dzieciaka. ale zagrałem z Tobą, tak jak chcesz. mam nadzieję, że miałaś ubawu po pachy - powiedziałem na głos, delikatnie uśmiechając się pod nosem, po czym zacząłem wspinać się w górę.

W gabinecie lekarskim siedzi najzwyklejszy mężczyzna i nie odrywając oczu od notatek mówi - Proszę usiąść. - wskazując przy tym na puste krzesło przed biurkiem. Sam gabinet też wygląda normalnie.

Kiedy skończyłeś skakać "w klasy", dobiegł cię chichot dzieci i klaskanie małych rączek. Trwało to może półtorej sekundy. Metalowa płyta nad tobą została podniesiona i odsunięta nieco odsłaniając wyjście.

spojrzałem w górę na wyrwę, która oznaczała wyjście. gdziekolwiek, ale jednak wyjście.
-dzięki wielkie, dzieciaki. to była przyjemność - powiedziałem na głos, szczerząc się od ucha do ucha i zacząłem się coraz szybciej wspinać, by tylko zobaczyć co znajduje się na powierzchni oraz gdzie w ogóle jestem.