niewiele się zastanawiając, obdarłem manekina -drwala ze strzelby, po czym zaopatrzyłem się jeszcze w siekierę i gaz pieprzowy
- sorry, ale naprawdę tego potrzebuję - powiedziałem do manekinów, zdzierając taśmę z ręki manekina-imprezowiczki - dzięki wielkie!
po czym jakby odrobinę spokojniejszy skierowałem się w stronę wyjścia.

-Pojebało cię? Puść mnie natychmiast świrze-krzyknęłam ze złości, po czym kopnęłam go w nogę tak mocno jak tylko potrafiłam. Wściekła do granic możliwości miałam ochotę wyjąć nóż drugą ręką i go nim dźgnąć w udo żeby tylko mnie puścił

//Z tego co pamiętam to raczej mam radyjko//

Na dworze zrobiło się już całkiem ciemno. Włączyły się za to lampy uliczne, których światło ledwo przebijało się przez wciąż panującą mgłę.

Typ warknął coś i rzucił cię na podłogę szopy.

rozejrzałem się po okolicy trochę spanikowany otaczającą mnie mgłą, poprawiłem strzelbę wiszącą na moim ramieniu i ściskając w dłoni siekierę zaświeciłem latarkę w telefonie. powoli, rozglądając się dookoła mnie, skierowałem się w stronę Neely 3.

-Czy cię popierdoliło? Co ty robisz człowieku? Odezwiesz się w końcu czy nie?-wykrzyczałam zdenerwowana bo miałam już dość tych gierek i chciałam mu w jakikolwiek sposób przyłożyć bo adrenalina mi bardzo skoczyła po tym co zrobił. Wstałam, otrzepałam się i czekałam aż ten osobnik powie cokolwiek bo ta cisza była irytująca

Spacer przebieg spokojnie. Stoisz pod drzwiami domku jednorodzinnego, na których widnieje nieco przerdzewiała metalowa liczba 3.

Osobnik wyjął zza pasa siekierę i zamachnął się na ciebie.

Zrobiłam unik i moja uprzejmość była na granicy. Wrzasnęłam ze złością:
-Człowieku o co ci chodzi? Po co to do jasnej cholery wyczyniasz? Odłóż tą siekierę i porozmawiajmy jak normalni ludzie!!!!!

stałem przez chwilę przed drzwiami, zbierając się w sobie, by wejść do środka. niepewnie zapukałem, sprawdzając, czy dostanę jakąkolwiek odpowiedź.

Zaworkowany napastnik zrobił ci płytką ale długą ranę na udzie. Wyprostował się, aby się znowu zamachnąć.

Zapaliła się lampa zamontowana na ścianie domu, a we drzwiach stęknął mechanizm zamka.

Zrobiłam kolejny unik i uznałam,że tak łatwo zabić się nie dam. Chwyciłam strzelbę którą wcześniej znalazłam i wycelowałam w niego z groźną miną, po czym rzekłam:
-Taki jesteś cwany? Mam cię na celowniku, poddaj się i rzuć tą siekierę bo inaczej odstrzelę ci łeb świrze!

Mimo bólu na udzie zadanego siekierą starałam się nie tracić rezonu bo nie należałam do osób które się łatwo poddają oprawcy, wynikało to z tego,że kiedyś obejrzałam trochę filmów kryminalnych i to spowodowało,że wiedziałam jak się z takimi osobnikami rozprawić.

-ha..halo? - powiedziałem cicho, chyba zbyt cicho, by ktokolwiek mógł to usłyszeć, po czym złapałem za klamkę i spróbowałem otworzyć drzwi.
- hako, jest tam kto? - zapytałem jeszcze raz, już odważniej.

Zaworkowany przechylił worek, jakby przechylał głowę. Po chwili uderzył siekierą w lufę, przechylając strzelbę niżej.

Drzwi się otworzyły. W środku przywitała cie ciemność i cisza.

Wykorzystałam okazję i rzuciłam strzelbę na ziemię daleko od siebie a po chwili złapałam rękojeść siekiery i mu ją wyrwałam i nie czekając na kolejny jego ruch zaczęłam nią wymachiwać przed napastnikiem i rzekłam:
-I co świrze? Nadal chcesz ze mną pogrywać? Nic z tego, tak łatwo ci ze mną nie pójdzie!

ściskając w jednej dłoni siekierę, drugą ręką z latarką w telefonie próbowałem dojrzeć cokolwiek w otaczającej mnie ciemności. wszedłem bardzo powoli, jakby nie chcąc zakłócić czymkolwiek przejmującej ciszy.

Rzucił się na ciebie, przygniatając cię swoim ciężarem.

Podłoga zaskrzypiała. Poza tym cicho i ciemno.

Nie mogłam się ruszyć i pomału czułam,że zaraz się uduszę bo napastnik był tak silny,że w tym momencie wiedziałam iż on nie odpuści. Czułam się z tym źle i nagle całe życie przeleciało mi przed oczami.Jedyne co potrafiłam z siebie wydusić to:
-Mrghhhhh
I tylko jedna myśl przeszła mi przez głowę:

~Umrę tu a jeszcze nawet nie dotarłam do właściwego celu~

wszedłem do środka, bacznie wyglądając jakiejkolwiek wskazówki po jaką cholerę zostałem tutaj sprowadzony

Coś ściągneło z ciebie napastnika. W ciemności wrzosowiska słychać jedynie ryki niezidentyfikowanych stworzeń i odłosy szamotaniny. Wszystko po paru minutach zakończył odgłos kilku strzałów.

Nadepnąłeś na mały obiekt i rozległ się pod twoim butem dźwięk stłuczonego szkła.

Oszołomiona tym co się stało przed chwilą sprawiło,że nagle na parę minut odjęło mi mowę i zastanawiałam się co to były za ryki? Po tym jak tajemniczy osobnik odciągnął ode mnie napastnika udało mi się złapać powietrze w płuca i wstałam pomału z ziemi, udo nadal mnie bolało a mimo tego zacisnęłam zęby i w duchu modliłam się o to aby wreszcie sobie stamtąd pójść bo miałam dość tego miejsca i tego co się przed momentem wydarzyło.

jak poparzony prawie że podskoczyłem, odrywając obie stopy od podłogi. gdy już wylądowałem, przyświeciłem sobie latarką na znalezisko z podłogi

Nie słychać nic. Z powodu obitego uda, poruszasz się nieco wolniej.

Pod nogą znajduje się zdjęcie w ramce. Szkło jest stłuczone.

ostrożnie podniosłem ramkę ze zdjęciem i przechyliłem, by kawałki szkła spadły na ziemię, po czym poświeciłem na fotografię znajdującą się w nim.