ciągle, próbując uspokoić nerwy, zerkałem za siebie, czy aby na pewno te psiska z piekła rodem nie podążają za mną. przed oczami ciągle widziałem nienaturalnie wykrzywione ciało biedaka,
który był przez nie pożerany.

zamknąłem oczy ipotrząsnąłem głową, próbując wyrzucić ten obraz z mojej głowy. gdy je otworzyłem,
okazało się że stoję przed Neely's Bar.
niepewnie podszedłem do drzwi i złapałem za klamkę

Przerażony reakcją obiektu na szczękę, szybko zaprzestałem prób połączenia przedmiotów. Czerwone plamy wywarły na mnie jednoznaczne wrażenie - elementy nie są kompatybilne; należało próbować z innymi. Wtedy przypomniałem sobie o właśnie zebranym szklanym oku. Postanowiłem sprawdzić, jak pudło na nie zareaguje.

Pomału traciłam nadzieję na to,że się wydostanę z tej łąki, nawet nie myślałam aby znaleźć jakąkolwiek żywą duszę na tym pustkowiu

W środku baru było normalnie, poza tym, że za gości i obsługę robią nieruchome manekiny bez twarzy.

W pobliżu oka papier staje się przezroczysty jak plastik czy folia. Na pierwszy rzut oka przez zmieniony karton widać różne kartki i zdjęcia poupychane na całą objętość kartonu.

Udało ci się znaleźć małą drewnianą szopę.

już miałem nabrać powietrza w płuca, by zapytać głośno, czy ktoś tu jest, ale natychmiast przypomniałem sobie o kundlach z piekła rodem ucztujących na zewnątrz.
dlatego też postanowiłem bardzo ostrożnie rozejrzeć się po lokalu w nadziei na jakieś wskazówki,
kto chciał mnie tutaj zwabić. uważnie podchodziłem do każdego manekina z osobna, ciągle w pozycji gotowej do odparcia ewentualnego ataku.

Przyglądam się bliżej zawartości pudła.

Weszłam do niej aby się rozejrzeć bo być może znalazłabym w niej coś ciekawego

Twoją uwagę zwrócił dźwięk maszyny do pisania. Znalazłeś maszynę przy stoliku, przy którym siedziała porcelanowa lalka. Pomimo tego, że lalka, nawet gdyby się poruszała, nie miała szans dosięgnąć maszyny do pisania, klawisze wystukują tekst.

Notatki nie należą do nikogo, kogo znasz, pomimo tego masz wrażenie, że skądś znasz to pismo. Natomiast te bardziej widoczne zdjęcia przedstawiają Nathana. Wyglądają, jakbyś to ty je wykonał, jednak kompletnie nie pamiętasz żadnego z tych zdjęć.

Wnętrze szopy przypomina trochę bimbrownię. Pełno tu maszynerii do przetwarzania płynów, worek jabłek (nawet bardzo świeżych) i trochę tych dziwnych białych kwiatów, które rosną gdzieniegdzie na wrzosowisku. Jest też lampa naftowa, kanister, stary odtwarzacz magnetofonowy i strzelba.

-dziwne. choć, z drugiej strony? to Silent Hill. podejrzewam że tutaj wszystko może się zdarzyć. - powiedziałem do siebie i podszedłem do lalki, podniosłem i przyjrzałem się jej dokładnie,
po czym z nią pod pachą podszedłem do maszyny do pisania.
-co chciałaś mi przekazać, mała? - powiedziałem do lalki i zacząłem się wpatrywać w wyskakujące kolejne litery, tworzące zdania.

Zaczęłam się zastanawiać do kogo należą te jabłka i kto zamieszkuje w owej szopie? Po czym wzrok skierowałam na strzelbę która wyglądała na niedawno używaną

"Wiesz czego szukasz? Wiesz kto szuka ciebie? średnik zamykający nawias"

Strzelba jest ciężka. Na dworze jest coraz ciemnej.

// Czy treść notatek będzie mówiła mi coś ciekawego bądź konkretnego? //

Tak...

przyglądałem się kolejnym literom jak zahipnotyzowany, po czym gdy maszyna przestała się ruszać wyrwałem z niej kartkę z notatką dla mnie i schowałem do swojego dziennika.
wsunąłem kolejną stronę do maszyny i niewiele myśląc nacisnąłem średnik, jakby mając nadzieję, że cokolwiek się stanie.
czułem się niespokojnie, więc stwierdziłem, że przyjrzę się dokładnie lalce. podniosłem ją wysoko i potrząsnąłem,
jakby w nadziei że w niej znajdę coś ciekawego.

Mimo tego postanowiłam wziąć tą strzelbę bo uznałam,że przyda się jako obrona przed monstrami a tym bardziej teraz jak się zaczęło ściemniać co nabawiło mnie większym lękiem

Lalka z porcelany, włosy chyba prawdziwe, ładnie spięte w kucyk, niebieska sukienka z czerwoną apaszką. I czerwone oczy. Kiedy potrząsnąłeś lalką, w jej głowie coś zastukało dźwięcznie, jakby mały przedmiot uderzał o porcelanę od środka.
Maszyna do pisania znowu zaczęła stukać.

Zrobiło się już całkiem ciemno. Jedyne źródło światła to zapalona lampa naftowa w szopie.

-przepraszam, mała - powiedziałem do lalki, po czym położyłem ją na ziemi i nadepnąłem na jej głowę do momentu aż usłyszałem głuchy gruchot. Męczenie jej głowy nie przeszkodziło mi jednak w obserwowaniu liter, które wyskakiwały spod maszyny do pisania.

Uznałam,że i tak już nie mam po co wychodzić z tej szopy więc postanowiłam się przespać chociaż trochę bo ta dość długa wędrówka mnie zmęczyła, oczywiście zdawałam sobie sprawę z niebezpieczeństw jakie na mnie mogą czyhać ale częściowo lubiłam ryzyko i życie na krawędzi

Wewnątrz głowy lalki znalazłeś szklane oko. Gdy maszyna skończyła stukać, na kartce pisze "Chcesz pobawić się w bohatera?"

Ktoś położył rękę na twoim ramieniu.

pierwsze co zrobiłem, to spojrzałem przez oko znalezione w lalce, by sprawdzić, czy wszystko wygląda tak samo, jak w rzeczywistości. po czym niepewnie i z drżącymi dłońmi wystukałem odpowiedź na maszynie

T A K .

-Kim jesteś? Co tu robisz? Zostaw mnie w spokoju!!! Po czym odruchowo trzasnęłam tego kogoś z liścia najmocniej jak mogłam. Przy czym byłam lekko zdezorientowana

Maszyna wystukała "Ulica Neely 3"

Trafiłaś we worek. Na czyjejś głowie. Mężczyzna z workiem na głowie nawet nie drgnął, gdy go uderzyłaś. Z worka wydobył się dźwięk przypominający próbę mówienia pod wodą. Mężczyzna na szyi ma zawiązaną linę w pętlę do wieszania ludzi.

wyrwałem kartkę z maszyny i postanowiłem sprawdzić tenże adres.
-najpierw jednak, może coś tutaj jeszcze znajdę. przydałoby mi się coś prawdziwego do obrony - powiedziałem na głos do siebie, zerkając na marny nóż do tapet, z którego to wiele pożytku nie było. schowałem go do kieszeni i postanowiłem się jeszcze rozejrzeć po Neely's Bar i pozaglądać do szafek oraz po kątach, czy nie znajdę czegokolwiek przydatnego.

-O cholera,przepraszam.Nie chciałam-rzekłam rozdygotanym głosem. Po czym szybkim ruchem ręki zdjęłam worek z głowy tego kogoś i to był błąd bo to co ujrzałam wprawiło mnie w ogromny szok.

~O kurwa, co tu się wydarzyło?~

Ze wszystkich manekinów tylko trzy miały w swoich wyposażeniach coś, co nadaje się na broń lub pancerz. Manekin-bejsbolista z kijem i ochraniaczami, manekin-drwal ze siekierą u pasa i strzelbą na plecach oraz manekin-imprezowiczka z gazem pieprzowym przyklejonym taśmą do ręki.

Człowiek z workiem na głowie powstrzymał cię przed odsłonięciem swojej twarzy porzez złapanie cię za rękę, po czym sprawnym ruchem wykręcił twoje ciało, tak, że zaczął cie trzymać jak bandzior zakładniczkę.