W zasadzie tylko łom był jedyną przydatną rzeczą, która się tam znajdowała. Potrzebowałem jednak czegoś, co pomogłoby mi znieść wdychanie powietrza w budynku, w którym niedawno byłem. Próbowałem wejść do budynku stacji. By cokolwiek zobaczyć, włączam lampę błyskową w telefonie i idę przed siebie w poszukiwaniu maski, która umożliwiłaby mi oddychanie w stacyjce z ułamaną wajchą.

- a co to? - zapytałem Amelii, wskazując ręką na punkt w oddali i powoli się skierowałem w jego stronę.

- A co to? - usłyszałaś pytanie towarzysza tuż przed tym, jak wpadłaś do dołu.

Ktoś już wcześniej włamał się do środka, tak więc nie miałeś zbyt wielkich trudności z dostaniem się do wnętrza budynku. Jedynie trzeba uważać na szkło. W środku poza kurzem i pajęczynami znajduje się niemal nietknięty asortyment: Baterie, laurki, jedzenie, gadżety, czasopisma i tym podobne artykuły.

Pomimo tego, że nie widzisz tego, co twoja towarzyszka, zauważyłeś, jak wpadła do dołu.

-Pojęcia nie mam, ałć cholera jasna!- krzyknęłam i poleciałam w dół tak szybko,że aż się trochę poobijałam

- kurwa mać! nic Ci nie jest? Amelia!? - podbiegłem do dołu, krzycząc, by sprawdzić, czy Amelia jest jeszcze cała.

Jako że sklep był opuszczony, nie czułem się winny za branie towarów, które leżały na półkach. Postanowiłem stąpać wolno i ostrożnie. Nie chciałem nabawić się zbędnych dziur w butach, a co do dopiero ran w stopach. Po co by mi to było? Spowolniłoby mnie tylko w poszukiwaniu prawdy o zagadkowej śmierci Nathana.
Postanowiłem wziąć baterie oraz przejrzeć tutejsze jedzenie. Priorytetem była jednak maska, która umożliwiłaby mi spokojne oddychanie w pomieszczeniu przy moście. Jej szukałem ze szczególną uwagą.

- Kurwa mać! Nic Ci nie jest? Amelia!? - Karel podbiegł do dołu, krzycząc i sprawdzić, czy jesteś jeszcze cała.

- Pojęcia nie mam... Ałć! Cholera jasna!- krzyknęła z dołu.

Sprawdziłeś najpierw miejsce przy kasie. Znalazłeś trochę bandaży, sprej na komary, maskę gazową i trochę wody mineralnej. Kasa się zacieła.

-W porządku, jestem w jednym kawałku na całe szczęście tylko się nieco obiłam spadając. Pomóż mi stąd wyjść-odkrzyknęłam z dołu

położyłem się na ziemi przy dziurze, w którą wpadła Amelia i wyciągnąłem w jej stronę dłoń - chodź, pomogę Ci. no, chyba, że Ci się tam podoba - puściłem jej oko, czekając z wyciągniętą ręką w jej stronę.

Biorę bandaże oraz maskę. Idę szukać dalej, nadal ostrożnie stąpając.

Karel położył się na ziemi przy dziurze, w którą wpadłaś i wyciągnął w twoją stronę dłoń - Chodź, pomogę ci. No, chyba, że ci się tam podoba? - Puścił ci oko, czekając z wyciągniętą ręką.

Złapała cie za dłoń.

Na półce obok kasy znalazłeś tuzin czerstwego chleba i kilka spleśniałych pączków.

-Niezbyt tu przyjemnie-odrzekłam i złapałam się dłoni Karela,jednocześnie wspinając się na nogach.

podciągnąłem ją do góry i gdy już się wydostała usiadłem przy dziurze, do której Amelia wpadła.

~ Nic mi po tych rzeczach. I tak ich nie zjem, bo nie są zdatne do tego, by je spożyć.
Pomyślawszy wyszedłem na zewnątrz. Wziąłem łom i skierowałem się ponownie do budynku na moście.

Najpierw podciągnął cie do góry, a potem usiadł przy dziurze, do której wpadłaś.

- Niezbyt tu przyjemnie - odrzekła i złapała się twojej dłoni, jednocześnie wspinając się na nogach. Jak już znalazła się z powrotem na górze to otrzepała ubranie z piachu i podziękowała ci za uratowanie z opresji.

//Tak szybko?//

Gdy wróciłeś do pomieszczenia kontrolnego mostu, zauważyłeś, że gaz się całkowicie ulotnił.

Gdy już Karel mi pomógł to podziękowałam mu za uratowanie mnie z opresji i otrzepałam ubranie z piachu.

~ Doskonale! ~ wyraziłem w myślach swój entuzjazm.
Nie zastanawiałem się więcej. Wszedłem do budynku, dzierżąc łom, po czym zacząłem przesuwać nim ułamaną wajchę do tego momentu, aż most się "położył".

- nie ma za co - odpaliłem kolejnego peta i podniosłem się z trawy, otrzepałem dupsko i wskazałem dłonią świecący punkt.
- to co, idziemy sprawdzić, co to? tylko bardziej uważać pod nogi trzeba - zaśmiałem się i puściłem oko, wypuszczając dym z papierosa nosem.

- Nie ma za co. - Odpalił kolejnego peta i podniósł się z trawy, otrzepał spodnie i wskazał dłonią świecący punkt - To co, idziemy sprawdzić, co to? Tylko bardziej uważać pod nogi trzeba. - zaśmiał się i puścił do ciebie oko, wypuszczając dym z papierosa nosem.

Cała robota zajęła ci jakieś półtora godziny, ale udało ci się poruszyć wajchę. Wykrzywiłeś też nieco łom. Najwyraźniejinstalacja przerdzewiała.

Amelia ciągle otrzepuje portki.

-Oczywiście,że idziemy to sprawdzić i teraz już będę bardziej uważała także spokojnie.
Po czym ruszyłam powolnym krokiem przed siebie

Ciekaw efektów moich wysiłków postanowiłem wyjść z budynku i spojrzeć na most.

ruszyłem powoli w stronę połyskującego obiektu.

Karel ruszył za błyskiem, po czym zatrzymał się.

Most opadł częściowo, ale da się przejść na drugą stronę. Trzeba będzie jednak skoczyć.

- Oczywiście, że idziemy to sprawdzić i teraz już będę bardziej uważała także spokojnie. - Powiedziała Amelia czym ruszyła powolnym krokiem przed siebie. Ty w tym czasie znalazłeś błyszkający przedmiot. To lustrzane okulary.

Cofam się kilka kroków do tyłu. Przyjmuję pozycję do startu i ruszam. Biegnę aż do końca mostu. Gdy jestem blisko końca, skaczę na drugą stronę mostu.

Obróciłam głowę i spojrzałam zdziwionym wzrokiem na Karela, pytając:
-Czemu się zatrzymałeś? Co się stało?