Most jest podniesiony, więc nie można przez niego przejść.

Kobieta wygramoliła się ze studni i usiadła na obok. - Też idę do miasta. Jak się nazywasz? - zagadała.

Gdy wychodziłaś ze studni, chudy spytał cie czy palisz. Gdy wyszłaś, zauważyłaś, że jesteś przy studni, którą mijałaś, zanim dostałaś się do cmentarza.

Szukam konsolki, dzięki której będzie można przywrócić most zwodzony do normalnego stanu.

Odrzekłam,że nie i lekko zdziwiona zastanowiłam się jakim cudem znalazłam się w tym samym miejscu ponownie, chyba straciłam rachubę czasu. Po czym znów zagadałam do chudego:
-To dowiem się jak masz na imię?

-Karel Hjartson, miło mi - ukłoniłem się delikatnie i przydeptałem nogą niedopałka.
- a Ty? często w ogóle hasasz po studniach? - uśmiechnąłem się szeroko niedowierzając absurdowi całej sytuacji.

Przy moście stoi mały budynek z dużym oknem. Wydaje ci się, że ktoś jest w środku.

- Karel Hjartson, miło mi - chudy ukłonił się delikatnie i przydeptał nogą niedopałek papierosa, po czym spytał - a Ty? często w ogóle hasasz po studniach? - i uśmiechnął się szeroko.

Blondynka jest nieco zdziwiona widokiem okolicy.

Podchodzę do budynku. Przyglądam się jednocześnie postaci w środku.

-Amelia Jennifer Lavigne,nie często tak robię ale teraz to była dość wyjątkowa sytuacja bo sądziłam,że przejdę przez cmentarz do miasta ale los mi spłatał figla- odrzeklam i też się uśmiechnęłam.

- rozumiem, że nie tutaj miałaś nadzieję się znaleźć, co? - zapytałem, wsadzając ręce do kieszeni i bujając się delikatnie na piętach.
-w ogóle, co Ciebie tu sprowadza? czytałem, że miasto jest praktycznie opustoszałe , a tu pierwsze dziesięć minut i spotykam Ciebie, w studni - próbując się powstrzymać, parsknąłem śmiechem, pocierając jedną dłonią bliznę.

W środku jest jakiś mężczyzna, który wyraźnie czegoś szuka w szafce.

- W ogóle co ciebie tu sprowadza? Czytałem, ze miasto jest praktycznie opustoszałe - parsknięcie - a tu pierwsze dziesięć minut i spotykam ciebie w studni. - spytał twój rozmówca wyraźnie ubawiony całą zaistniałą sytuacją.

- Amelia Jennifer Lavigne. - przedstawiła się - Nie często tak robię ale teraz to była dość wyjątkowa sytuacja bo sądziłam, że przejdę przez cmentarz do miasta ale los mi spłatał figla. - odrzekla z uśmiechem.

-Mam załatwić demona który mnie w dzieciństwie przeraził gdy chodziłam po opuszczonym budynku kolejowym w moim rodzinnym mieście. I zauważyłam,że okropnie tu pusto ale miło, że spotkałam ciebie po drodze. A co do tej studni to szukałam drogi do Silent Hill i jakoś się tak nieszczęśliwie złożyło, że poszłam naokoło zamiast do miasta-rzekłam wyczerpująco i odetchnęłam z ulgą.

- miło mi, Amelio - powiedziałem i wygrzebałem z torby kolejnego papierosa, zapaliłem go i odwzajemniłem uśmiech.
- no, z tego co czytałem, to to miasto lubi płatać figle i robić niespodzianki.

Wchodzę do środka budynku i od razu pytam mężczyznę, czy można tutaj jakoś zmienić stan mostu.

- miło mi, Amelio - powiedział i wygrzebał z torby kolejnego papierosa, zapalił go i odwzajemnił uśmiech.
- no, z tego co czytałem, to to miasto lubi płatać figle i robić niespodzianki.

-Mam załatwić demona który mnie w dzieciństwie przeraził gdy chodziłam po opuszczonym budynku kolejowym w moim rodzinnym mieście. I zauważyłam, że okropnie tu pusto ale miło, że spotkałam ciebie po drodze. A co do tej studni to szukałam drogi do Silent Hill i jakoś się tak nieszczęśliwie złożyło, że poszłam naokoło zamiast do miasta - wyrzuciła z siebie jednym tchem, po czym głęboko odetchneła.

//Nie łaska sprawdzić, czy budynek ma otwarte drzwi? -,-//

Człowiek grzebiący w szafce nie reaguje na ciebie. Poza nim w środku jest coś w rodzaju wajchy z urwanym uchwytem i lampa naftowa.

-Również to zauważyłam i także miło cię poznać Karel, tak sobie myślę, że nie ma co tu dłużej stać i tak rozmawiać. Trzeba ruszać bo czas leci a miasto samo do nas nie przyjdzie.
Po tych słowach wzięłam głęboki oddech i ruszyłam znów ponownie przed siebie, oczywiście obejrzałam się za Karelem i zapytałam:
-Idziesz? Czy masz zamiar tak stać?

// Po prostu postanowiłem sobie, że choć raz zaszaleję i nie będę się rozdrabniał. W końcu zawsze mogłaś napisać, że drzwi są zamknięte. Nie denerwuj się tak. //

- Hej! - krzyknąłem i szturchnąłem człowieka. Byłem zbyt mocno podirytowany sytuacją w mieście, by dbać o etykę słowa czy maniery. - Nie ignoruj mnie!

~no, no, no. nieźle, nieźle. choć nie takie historie słyszałem na uczelni i nie takie rzeczy sam widziałem~ przebiegło mi przez myśl ~choć z drugiej strony, właśnie gadam z dziewczyną, która wyszła ze studni. a the ring to nie jest~ skarciłem się w myślach i uśmiechnąłem jeszcze szerzej widząc, jaką ulgę przyniosło Amelii wyrzucenie tego z siebie.
- hah, bardzo naokoło, można rzec - odpowiedziałem i stanąłem ramię w ramię - to co, razem może łatwiej tam trafimy?

Karel uśmiechnął się - Hah! Bardzo naokoło, można rzec - odpowiedział i ruszył ramię w ramię z tobą - To co? Razem może łatwiej tam trafimy?

Człowiek powoli obrócił się do ciebie i ujrzałeś brodatą twarz zalaną krwią. Mężczyzna rzucił się na ciebie z zamiarem zarządzenia ci krtani gołymi rękoma.

- Na twoje pytanie Amelia wyskoczyła na przód i spytała - To idziemy? Czy masz zamiar tu stać? - a gdy już razem zaczęliście iść, wróciła do waszej rozmowy - Również to zauważyłam i także miło cię poznać Karel. Tak sobie myślę, że nie ma co tu dłużej stać i tak rozmawiać. Trzeba ruszać bo czas leci a miasto samo do nas nie przyjdzie. - Po tych słowach wzięła głęboki oddech.

-Ok już mniejsza o to, na to liczę bo mój GPS w telefonie coś nie chciał za bardzo współpracować-powiedziałam nieco rozbawionym głosem i dziarsko szłam przed siebie.

wyrzuciłem peta za siebie i ruszyłem za Amelią - no, nie jestem taki pewien, czy to miasto nie przyjdzie po nas i tak. - powiedziałem bardziej do siebie, czując, że od tej pory będzie tylko dziwniej.

Podczas krótkiego jeszcze pobytu w mieście musiałem dostać jakiejś znieczulicy. Normalnie to bym tego kolesia unieruchomił, obezwładnił. Mimo wszystko zdawałem sobie sprawę z faktu, jakie niebezpieczeństwa tu czyhają. Dlatego wyjąłem oba noże. Wymierzyłem jeden z nich w serce mężczyzny, a drugi w obszar jelit.

//Amy, nie wolno sterować postacią kolegi.//

Karel wyrzucił peta za siebie - No, nie jestem taki pewien, czy to miasto nie przyjdzie po nas i tak. - odpowiedział nieco zamyślony.

- Ok już mniejsza o to, na to liczę bo mój GPS w telefonie coś nie chciał za bardzo współpracować. - Powiedziała nieco rozbawionym głosem i szła dziarskim krokiem.

Człowiek zwinął się w kłębek po twoich ciosach i padł nieruchomo na podłogę, przygniatając cie nieco swoim ciężarem.

-W sumie to masz rację, tu nigdy nic nie wiadomo-rzekłam z lekkim przekąsem i podziwiałam widoki naokoło leśnej ścieżki i poczułam,że zaschło mi w gardle.

//A to przepraszam, rozpędziłam się w tamtym dialogu//

- no, w sumie nie miałbym nic przeciwko, gdyby cokolwiek chciało działać właściwie w tym miejscu zapomnianym przez wszystko. - sprawdziłem swój telefon i swój GPS, co jakiś czas potykając się niechcąco o małe kamienie.

Spycham jego ciało na podłogę, po czym sprawdzam, czy ma puls.

- No, w sumie nie miałbym nic przeciwko, gdyby cokolwiek chciało działać właściwie w tym miejscu zapomnianym przez wszystko. - Karel sprawdził swój telefon. Po sekundzie wiatr rozgonił trochę mgłę, odsłaniając otwartą bramę cmentarną.

-W sumie to masz rację, tu nigdy nic nie wiadomo- rzekła Amelia z lekkim przekąsem. Twój GPS pokazuje, że dochodzicie do cmentarza i po sekundzie wiatr rozgonił trochę mgłę, odsłaniając otwartą bramę cmentarną.

Puls brodacza jest coraz słabszy. Plama krwi rośnie, a ty poczułeś, że boli cie gardło.