~ Ufff... wyszło na to, że po prostu człowiek wyglądający podobnie do mnie. Nie ma więc czego obawiać ze strony policji. Wszystko im wyjaśnię. Niepokoi mnie natomiast ten Bruno. Musi być z niego niezłe ziółko i nie dość, że wygląda, jak ja, to jeszcze ubiera się, jak ja. I najwyraźniej wie o moim istnieniu. Zna każdy mój ruch... czego on tak naprawdę chce? ~ przypomniałem sobie o istnieniu listu od domniemanego Brunona. ~ Ponoć go nie pamiętam... z tym może mieć rację. Żadnego Brunona nie znam. Nie rozumiem natomiast, co rozumie przez "uwolnienie się" ode mnie.
Zastanawiałem się przez dłuższą chwilę nad sensem tego sformułowania z listu. Nie byłem w stanie dojść do jakiejkolwiek logicznej konkluzji.
~ Niemniej jednak muszę być ostrożny. Skoro jest poszukiwany listem gończym, to na pewno jest niebezpieczny. Niby jestem w pewnym stopniu uzbrojony, ale to może nie wystarczyć.
Zerwałem plakat i ruszyłem dalej.

~no nic, będę musiał się obyć bez bieżącej wody~ pomyślałem, po czym opuściłem toaletę i zacząłem się rozglądać za drogą prowadzącą bezpośrednio do Silent Hill

Jedne z drzwi otworzyły się.

Doszedłeś do ulicy Ellroya. Słyszysz dźwięk przesypywanych śmieci.

Pomiedzy białą furgonetką a parkingiem jest ścieżka prowadząca przez urwisko na skraju lasu.

~ Może w końcu ktoś normalny? Możliwe, że nareszcie zaczerpnę trochę informacji! ~ pomyślałem pełen euforii, gdy usłyszałem dźwięk.
Postanowiłem zbliżać się ostrożnie do źródła dźwięku.

przechodząc koło obu samochodów od niechcenia próbowałem otworzyć ich bagażniki.
~oho, ścieżka zapowiada się na drogę do samego piekła~ pomyślałem, dostrzegając urwisko.

Podeszłam do nich ostrożnie i jak się już przy nich znalazłam to wychyliłam za nie głowę uważając aby nic na mnie nie wyskoczyło.

Zobaczyłeś połowę człowieka. Druga połowa znajduje się w kontenerze na śmieci. Ten ktoś wydaje odgłosy grzebania.

Na murku parkingu wylądował kruk.

Za drzwiami znajduje się jedynie klatka schodowa.

Stwierdziłam,że skoro nic mi nie grozi, wyprostowałam się i wyszłam na ową klatkę

~o, czyli jednak ktokolwiek tu żyje. niech będzie i kruk. choć symbolika nienajciekawsza~
pomyślałem, po czym podszedłem do niego, zaciekawiony.
-cześć mały, też czegoś szukasz? - zapytałem, odpalając peta.

- Hej! Mógłbyś mi pomóc?

Jedynym źródłem światła są lampy z korytarza, więc nie jesteś w stanie stwierdzić ile pięter ciągnie się w górę i w dół.

Kruk odleciał, gdy się zbliżyłeś.

Człowiek krzyknął, gdy cie usłyszał, wyskoczył niemal z kontenera i skierował w twoją stronę długą deskę z powbijanymi gwoździami. Masz do czynienia ze starszym mężczyzną przypominającym nieco emerytowanego mistrza sztuk walki - Coś ty za jeden? - spytał.

powoli i niepewnie ruszyłem wąską ścieżką

Postanowiłam zaryzykować i najpierw sprawdzić górne schody, żeby ułatwić sobie tam wejście ponownie użyłam latarki

- Neil Flynn. Nietutejszy. - przedstawiłem się. - Potrzebuję informacji.

Droga, choć zamglona, jest bezpieczna. Czujesz zapach igliwia i żywicy.

Światło latarki oświetliło brudne ściany i przerdzewiałe metalowe stopnie i poręcz.

- Chcesz przydatnej informacji? Szukaj drogi ucieczki, a jak ci się uda, to nigdy tu nie wracaj. - odpowiedział z lekką chrypą nieznajomy. Spoglądał na ciebie krzywo i mocno ściskał deskę z gwoździami.

- Zdaję sobie sprawę, że jest tu niebezpiecznie. - zgodziłem się po części z mężczyzną dzierżącym deskę. - Mam jednak tu zadanie do wykonania. Słyszałeś kiedyś o Nathanie O'Rayu? Czy ktoś niedawno przybył tu, do Silent Hill?

mimo mgły, nie odczuwałem żadnego niepokoju. spokojnie z petem w mordzie pokonywałem leśną ścieżkę

Ostrożnie stąpałam po tych schodach, trzymając delikatnie poręcz i spojrzałam do góry na sufit

Starszy pan milczał przez chwilę, po czym odpowiedział - Nie słyszałem tego nazwiska. A co do morderców... To miasto przyciąga takich jak lep muchy.

Doszedłeś do studni. Obok niej leży stary pluszowy miś.

Nie widać sufitu. Tylko kolejne piętra.

W tym momencie opuściłam głowę i patrzyłam uważnej przed siebie aby schody się pode mną nie zarwały mimo,że jestem dość szczupła to pomyślałam,że w takim miejscu ostrożności nigdy za wiele i dalej wędrowałam ku górze

podszedłem zaciekawiony do misia i wziąłem go do rąk, przyglądając mu się uważnie.

~ Od razu wiedział, że spytam o mordercę... ciekawe. ~ skomplementowałem staruszka w myślach. - Czemu akurat morderców? Czy Bruno Lakar jest jednym z nich?

Zardzewiały metal utrzymuje cie. Rdza na poręczy lekko rani twoją dłoń.

Stary, zjadany przez pleśń, pluszowy miś z zieloną wstążką i bez jednego oka.

- Bo jak dotąd, tylko takich spotkałem. Od trzech lat marzy mi się gwałcicielka, ale mówi się trudno. - odpowiedział starszy pan - A tego nazwiska nie słyszałem.

Nie spanikowałam z tego powodu, rozdarłam kawałek drugiej koszulki którą miałam na sobie,spryskałam ranę wodą utlenioną w sprayu i obwiązałam dłoń, trochę mnie już ta wspinaczka po schodach zmęczyła ale postanowiłam się nie poddawać.

- Szkoda. - rzuciłem odpowiedź usłyszawszy odzew starszego pana. Była ona dość udawana, bo owy Bruno w ogóle mnie nie obchodził. - Jestem tu, by złapać mordercę mojego przyjaciela. Brutalnie go zamordowano, lecz zostawił mi wiadomość, w której mówił, że sprawca zbiegł do Silent Hill. - wyjaśniłem, po czym zrobiłem chwilę przerwy. - Zatem na pewno nie wiesz, kto przybył do tego miasta całkiem niedawno? Koniecznie muszę złapać tego skurwysyna.