- ech... no to wiele to nie pomoże nam. co jest Twoim ostatnim wspomnieniem? wiesz w ogóle, gdzie jesteś? Jesteśmy w Silent Hill, wiesz o tym, prawda?

- T-tak... Pracuję tu jako kelnerka *siorb* - odpowiedziała.

- uff, to przynajmniej wiemy, że jesteś na miejscu. daleko stąd mieszkasz? może powinnaś wrócić do siebie?

- Mieszkam na ulicy Finney'a. To po drugiej stronie miasta. - odpowiedziała przecierając oczy. Była już znacznie spokojniejsza.

- cholera, niezły kawałek codziennie musisz przemierzać, przyznaję. powiedziałem, sprawdzając na telefonie, gdzie dokładnie znajduje się Finney St.
- czym jeździłaś? samochodem? autobusem?
spuściłem wzrok i uśmiechnąłem się głośno.
- przepraszam, że tyle pytań zadaję. już jedna dziewczynka tutaj stwierdziła, że przesłuchuję ludzi. po prostu, wiesz. chyba też jestem w szoku, po znalezieniu Ciebie w chłodni.
dotknąłem delikatnie jej ramienia.
- cieplej Ci już trochę?

Pociągnęła nosem i kiwnęła głową potakująco.

- nie jesteś zbyt rozmowna, huh? może chcesz po kogoś zadzwonić?

Zmarszczyła brwi w zastanowieniu, po czym odpowiedziała - Może moja siostra jest w domu. *siorb* -

- ok, Kimberly. pamiętasz do niej numer? spróbujemy do niej zadzwonić.

- 555 67... 013 - wyrecytowała.

wpisałem numer telefonu, gdy usłyszałem sygnał, zapytałem się Kim - masz siłę, by rozmawiać?

Zaprzeczyła ruchem głowy.

przyłożyłem sobie telefon do ucha i czekałem, aż druga strona odbierze.

Po trzecim sygnale usłyszałeś kobiecy głos - Słucham? -

- czy rozmawiam z siostrą Kimberly? prosiła, by do Pani zadzwonić.

- Poda pan nazwisko mojej siostry? - spytała.

popatrzyłem na Kim - jak masz na nazwisko? Twoja siostra domaga się informacji.

- Eastlake. - powiedziała cicho Kim.

- Eastlake - powiedziałem do telefonu.

- słucham. - kobieta po drugiej stronie połączenia wykazała gotowość do wysłuchania tego, co masz jej do powiedzenia.

- em, właśnie znalazłem Pani siostrę w restauracji, w której pracuje, na drugim końcu Silent Hill. wyciągnąłem ją z CHŁODNI. nie wie, co tam robiła ani jak się tam znalazła, jest przerażona, wyziębiona i wydaje mi się, że potrzebuje Pani pomocy.

- Proszę do mnie więcej nie dzwonić - odpowiedziała ostro i rozłączyła się.

- ale...spojrzałem na telefon - kazała nie dzwonić więcej. Kim, rozumiesz coś z tego?
~może..?~ wyciągnąłem okulary, które dostałem od Blackwooda i spojrzałem na Kimberly.

Kimberly tak jak wcześniej pan Blackwood, widziana przez okulary była nieco jaśniejsza niż otoczenie. Patrzyła na ciebie zdezorientowana.

ściągnąłem okulary, rozczarowany - ech, nic z tego nie rozumiem, Kim, nic a nic. wyciągnąłem kolejnego peta, odpaliłem i z roztargnieniem pocierałem bliznę pod okiem.