Większość to gruz i połamane drewno. Znalazłaś także metalową rurę, jakieś płótno oraz coś, co miało kształt latarki.

Telewizor mocniej zaszumiał, ale po chwili obraz i dźwięk stały się nieco bardziej czyste. Wciąż jednak występują zakłócenia.

Próbuję manipulować anteną telewizyjną, bo poprawić jakość sygnału.

Podniosłam rurę oraz latarkę,sprawdziłam czy działa.Po czym wstałam z podłogi, otrzepałam spodnie i dalej badałam piwnicę

Inne ustawienia tylko pogarszają obraz.

Latarka nie działa, brakuje baterii. Nic nie widzisz i kopnęłaś jakiś przedmiot. Boli cie palec u nogi.

Rzuciłam latarkę która wydała cichy trzask, ta ciemność coraz bardziej mnie irytowała.Mimo bólu szłam dalej.

Ustawiam antenę do pierwotnego stanu.
Biorę pilota do ręki i przełączam kanały.
~ Skoro ten akurat nie działa, z pewnością będą działać inne.

Czujesz jak coś dyszy ci na kark.

//zastanawiam się, czy nie dawać ci podpowiedzi odnośnie tego, jak możesz wykorzystać swój ekwipunek. Jesteś strasznie mało kreatywna.//

Większość kanałów jest zakodowana, a reszta poza jednym ma zaśnieżony lub skaczący obraz. Jedynym w miarę dającym się oglądać kanałem są lokalne wiadomości radiowe.

Obracam się aby zobaczyć co to takiego.

Postanawiam zatem zatrzymać się na owym kanale z wiadomościami radiowymi. Słucham z zaciekawieniem, co takiego mówią.

Bez źródła światła nic nie widzisz. Za to dowiadujesz się, że temu czemuś jedzie niczym spasionemu i spoconemu klientowi barów szybkiej obsługi.

//Tak na marginesie, to tobie także nie wolno czytać odpisów dla Daffa.//

*muzyka* *trzask* A teraz pora na cowieczorny blok informacyjny. Nasz korespondent donosi, że Elizabeth niestety odpadła bardzo szybko. Cóż, przykro nam z tego powodu. Nasza Amy ma natomiast problemy z nieprzyjemnym panem Jungenem. Co do Andy'iego, to zadziwiające jak długo wytrz *trzask* i to tylko przecież zwykły ośmiolatek. Katia naotmiast *trzask* policji, a jej siostra w szpitalu Alchemilla. *trzask* zadekował się w domu Allisterów. Miejmy nadzieję, że zostanie z nami dłużej niż nasza *trzask*...

Zatykam nos,po czym odsuwam się jak najdalej od tego czegoś bo smród jest nie do wytrzymania.

~ O czym ten człowiek mówi?! Nie potrafię niczego wyciągnąć z jego relacji! Cholera! ~ zdenerwowałem się i zacisnąłem zęby ~ I jeszcze na dodatek ta fantastyczna jakość sygnału!
Podczas słuchania wiadomości nagle doszło do moich uszu słowo "Alchemilla"... Natychmiastowo uświadomiłem sobie, że skądś je znam. Wpadłem wtedy na pewien pomysł. Rozłożyłem mapę, którą znalazłem w autobusie. Rzuciłem na nią okiem i wnet wiedziałem, skąd znam to słowo. Wskazałem palcem szpital Alchemilla.
~ To tutaj! ~ rzuciłem niemalże euforycznie. ~ Świetnie! Wg prezentera ktoś tam jest! Może ta kobieta będzie mogła mi jakoś pomóc!
Gdy już połączyłem fakty, złożyłem mapę i dalej słuchałem przekazu informacji z telewizora.

W ciemnościach trafiłaś na jakiś drewniany obiekt.

//Ta twoja kieszonkowa latarka ma baterie? Bo nie napisałaś.//

... *trzask* Jean i Keith błąkają się o tej porze na ulicach *trzask* Silent Hill. Bardzo niedobry pomysł, ale bądźmy dobrej myśli. Na dziś to wszystkie informacje, przedźmy zatem do pogody...

~ Przydałoby się ich spotkać. Każdy człowiek to nowe źródło informacji dla mojej misji. ~ stwierdziłem usłyszawszy imiona. ~ No cóż, dobrze będzie też posłuchać informacji o pogodzie. Muszę wiedzieć, co mnie tutaj czeka w najbliższych dniach.

Rękoma sprawdzam co to takiego jest,nagle przypominałam sobie o latarce w kieszeni.

*szum i trzask* Przez najbliższe dni będzie się utrzymywała mgła oraz pojawią się przelotne opady. *zgrzyt trzask szum muzyka*

Trafiłaś plecami na drewnianą skrzynię.

~Ałć~
Wyjęłam latarkę aby sobie oświetlić ową skrzynię aby się zorientować czy nie ma pod nią czegoś.

Biorę pilota do ręki i wyłączam telewizor.
Wyjmuję komórkę, by sprawdzić aktualną godzinę.

Pod skrzynią jest podłoga i kawałek dywanu.

Za dziesięć dwudziesta druga.

Odsunęłam skrzynię i przypatrzyłam się dokładniej kawałkowi dywanu

~ Eh, znowu mgła... i do tego deszcz. No nic, jakoś to pójdzie.
Spojrzałem na zegar w komórce. Było już późno. Nastała pora na spanie, trzeba mieć w końcu energię. Położyłem się na kanapie w salonie i zasnąłem, oczekując pory dziennej.

Coś uderzyło cię w tył głowy i straciłaś przytomność.

***

Budzisz się w jakiejś brudnej publicznej łazience.

Zasnąłeś bardzo szybko.

***

Twoja komórka zaczeła wibrować co cie powoli obudziło. Zza okien dochodzi jasnoniebieskie światło.

Rozejrzałam się dookoła, zastanawiałam się jak to się mogło stać, że znalazłam się w tej łazience.
Po czym wstałam ale zakręciło mi się w głowie i upadłam na kafelki

Seeen, tak... tego było mi trzeba. Wstałem wypoczęty i rześki, a przede wszystkim - gotowy do działania.
Wibracje telefonu mnie obudziły. Natychmiastowo wyjąłem komórkę z kieszeni. Otworzyłem go i sprawdziłem powód, dla którego wibrowałem. Połączenie czy SMS?