Biorę wszystkie te, które są kompletne.
Dzwonię komórką na policję. Miałem wtedy nadzieję, że nie wybryku takiego, jak podczas wzywania karetki.

Nie miałam zamiaru w tym momencie dłużej zastanawiać się nad fotografią, włożyłam ją do kieszeni i ruszyłam w dalszą drogę

Nikt nie odbiera.

Dalsza droga doprowadziła cię do kamiennego muru i nieco zardzewiałej bramy. Łańcuch zamykający bramę jest przerwany.

Liczę pudełka, które zebrałem. Chcę mieć pewność, ile dokładnie ich posiadam.

~Czyżby ktoś tu był przede mną?,Nie to absolutnie niemożliwe. Po czym podeszłam w stronę bramy zdjęłam szybko łańcuch,otworzyłam bramę i dalej wędrowałam ścieżką przed siebie.

Masz dokładnie osiem pudełek z zapałkami

Ścieżka bardzo szybko się skończyła. W półmroku zamajaczyły regularne niskie i nieruchome kształty.

Liczę ilość zapałek w jednym pudełku.

Niepewnym krokiem podeszłam do tego co znajdowało się przede mną aby zobaczyć dokładniej cóż to takiego jest

W jednym pudełku masz pięćdziesiąt zapałek.

To były nagrobki.

~O cholera.Mimo strachu postanowiłam kontynuować wędrówkę, choć dla bezpieczeństwa wyjęłam z drugiej kieszeni kurtki mój nóż.

~ Cóż, całkiem sporo. - pomyślałem z lekkim entuzjazmem.
Dom Lizy był wtedy jedynym możliwym schronieniem. A nie miałem zamiaru spać w tym domu ze świadomością, że kilka kroków od łóżka leży trup. To byłoby dla mnie niewyobrażalne i zbyt przerażające. Już lepiej być samemu niż w towarzystwie trupa i to dość brutalnie potraktowanego. Nie miałem innego wyjścia - musiałem wynieść zwłoki Lizy. Ująłem jej ramiona i przeniosłem na zewnątrz. Na razie jestem na schodach do domu. Jednocześnie wzrokiem szukam jakiejś łopaty.
~ W końcu musi tu jakaś być. - pomyślałem święcie przekonany o swojej racji.

Cmentarz jest dość duży i nie widać drugiego wyjścia z niego. Gdzieś niedaleko zakrakały kruki

Bezładne ciało bardzo trudno ci się wynosiło i raz o mało się nie potknąłeś. Na zewnątrz jest już bardzo ciemno i nie widać za wiele. Łopaty ani śladu.

W takim razie po prostu zostawiam zwłoki na zewnątrz. Oczywiście nie na schodach, a na podwórku/terenach należących do posiadłości. Następnie wchodzę do środka i zamykam drzwi niczym Liza jeszcze niedawno, czyli używam klucza do różnych zamków i zakładam łańcuchy.

Nagle zatrzymałam się i rozejrzałam wokół siebie gdyż poczułam jakiś dziwny niepokój

Akcja przebiegła bezproblemowo.

Wokół ciebie nic nie widać. Jedynie ciemność i zarysy nagrobków, jak i przedmiotów pozostawionych koło nich.

~I co ja mam teraz zrobić? Bezsilna usiadłam na ziemi, zastanawiając się nad dalszym planem dotarcia do miasta

Ogarniam bajzel z salonu, by pokój jakoś wyglądał.

Twój telefon zabrzeczył i zawibrował.

Porządki idą ci powoli. Znalazłeś trzy baterie do tej pory.

Czując wibracje w telefonie lekko podskoczyłam, po chwili wyjęłam telefon aby sprawdzić co jest tego przyczyną.

Gdy już pokój wyglądał w miarę schludnie i normalnie, postanowiłem coś zjeść, a przynajmniej się czegoś napić.
~ Nic nie jadłem cały dzień. ~ narzekałem w myślach.
Skierowałem się ku lodówce i otworzyłem ją, by zobaczyć, co się w niej znajduje.

Dostałaś SMS-a.

W lodówce znalazłeś zapiekankę gotową do odgrzania, trochę piwa, trzy butelki wody, kilka pomidorów, karton mleka oraz pasztet w puszcze. Lodówka działa.

Szukam w kuchni mikrofalówki. W końcu czymś muszę odgrzać jedzenie.

Spojrzałam na wyświetlacz.Nadawcą był numer nieznany, co jeszcze bardziej mnie zaniepokoiło ,poderwałam się z ziemi i ponownie rozejrzałam wokół siebie

Mikrofalówka jest zaraz obok lodówki.

Poza krukami znajdującymi się poza zasięgiem twojego wzroku, wokół nie było żywej duszy.

Po dłuższym momencie zawahania ruszyłam dalej w stronę lecących kruków.