jeszcze trzęsącymi się rękami odpaliłem kolejnego papierosa w nadziei, że w końcu się opanuję. odszedłem jeszcze kilka metrów i usiadłem na krawężniku. ściągnąłem okulary, schowałem je do kieszeni i podświadomie wyciągnąłem nóż do tapet, który teraz ściskałem w dłoni. drugą ręką (a dokładnie kciukiem) pocierałem bliznę pod okiem. ~cholera, kiedyś to pomagało się opanować. co jest?~

Usłyszałeś hałas, jakby coś ciężkiego i metalowego się przewróciło.

~no nie, co znowu się dzieje? niechcęniechcęniechcęniechcę.~
zacząłem zlokalizować, z której strony dobiegł mnie ten dźwięk, jednocześnie mając zaciśnięte powieki.

Dźwięk pochodził z drugiej strony ulicy, która była całkowicie niewidoczna z powodu gęstej mgły.

westchnąłem. bardzo długo zajęło mi zbieranie się z ziemi. widać było, że walczę sam ze sobą.
gdy w końcu podniosłem się, bardzo powoli zacząłem przechodzić na drugą stronę ulicy, ciągle ściskając nóż do tapet tam mocno, że aż bielały mi knykcie.

Gdzieś na środku środku drogi zobaczyłeś osobę ubraną w łachmany, która grzebała w śmieciach.

~uf, jak dobrze. już myślałem że to - zresztą nie wiem, co myślałem.~
chrząknąłem cicho, by nie rozedrzeć się na cały głos - jeszcze ktoś by dostał zawału. ~zawsze to kolejna osoba od której mogę się czegoś dowiedzieć. poza tym coraz chętniej spędzam czas z ludźmi, odkąd tu jestem.~

Osoba w łachmanach nie zwróciła na ciebie żadnej uwagi zajęta wygrzebywaniem łatwopalnych rzeczy ze stosu śmieci.

westchnąłem i podszedłem jeszcze bliżej.
- dzień dobry.

Osoba w łachmanach podskoczyła jak oparzona i błyskawicznie postawiwszy śmietnik skuliła się za nim, patrząc na ciebie ze zgrozą.

~co jest do cholery? przecież nie gryzę!~ pomyślałem podirytowany, jednak postanowiłem się ogarnąć - choć trochę.
schowałem nożyk do tylnej kieszeni spodni i podniosłem ręce, pokazując że nic w nich nie mam.
- spokojnie, spokojnie. nie zrobię Ci żadnej przywdy.

Widząc, że nie masz złych zamiarów, łachmaniarz uspokoił się nieco, choć ciągle przyglądał ci się podejrzliwie - Chcesz, żebym na zawał zszedł czy co? - powiedział opryskliwie - I kim ty do wszystkich diabłów jesteś? Pierwszy raz cie tu widzę. - spytał podobnym tonem.

- no przecież dlatego właśnie chrząkałem, byś na zawał nie zszedł. to taka wdzięczność, hah! koleś rozbawił mnie naprawdę przednio.
- a mnie nie widziałeś pewnie dlatego, że dopiero co przyjechałem. nowy tu jestem i na chwil parę jedynie się zjawiłem. może Ty powiesz mi więcej, co się dzieje w mieście, co?

aa! gdzie moje maniery! Karel Hjartson, miło mi Panie...?
podszedłem bliżej śmietnika i wyciągnąłem rękę na przywitanie.

- Stój gdzie stoisz! - warknął łachmaniarz, gdy zrobiłeś krok w jego stronę. Nie wyglądał na kogoś, kto lubi zawierać nowe znajomości.

- spokojnie, spokojnie. nie mam zamiaru gryźć. jedynie dowiedzieć się, co się tutaj dzieje. choć jeżeli nie chcesz, nie będę przeszkadzał. spokojnie mogę Cię zostawić tutaj z trupem w pobliskim samochodzie, w sumie całkiem milusie towarzystwo. i nie chce się zaprzyjaźniać.
na myśl o obdartej twarzy trupa aż się wzdrygnąłem. zrobiło mi się trochę niedobrze, ale opanowałem chęć rzygania.

- Turysta? - obdartus spytał nieco łagodniej.

- no, powiedzmy że coś tego typu. no, przynajmniej na początku podróży tak mi się wydawało. ale doszło parę nowych informacji i nie wiem, czy to na pewno przypadkowy wypad.
powiedziałem, wyciągając paczkę papierosów i odpalając jednego.
- chcesz? zapytałem, wyciągając paczkę przed siebie.

- Żeby umrzeć w bardziej bolesny sposób, nie dzięki. - odparł twój nowy znajomy na propozycję papierosa - Tu nigdy nie ma przypadków... - mruknął bardziej do siebie niż do ciebie, po czym powiedział już bardziej do ciebie - Jak na Naznaczonego, to strasznie kłapiesz dziobem. - był już nieco mniej zdenerwowany, ale ciągle ci się przyglądał, jakby czekał na fałszywy ruch.

- naznaczonego? jedyne, czym jestem naznaczony, to tą blizną. chciałem się jej kiedyś pozbyć, ale później stwierdziłem że całkiem nieźle się na nią podrywa, hah!
całkiem rozluźniony i rozbawiony zachowaniem menela, usiadłem na środku ulicy - w bezpiecznej jednak od niego odległości, by go nie spłoszyć.

- O niczym innym nie mówię. - odparł łachmaniarz - Musiała ci to zrobić, jeszcze zanim całkiem odeszła. - znowu mruknął bardziej do siebie, po czym jakby nigdy nic, poprzeglądał resztę śmieci, których nie zdążył schować w kieszeniach łachów.

- zanim całkiem odeszła? ale kto?
i co oznacza niby bycie naznaczonym?

- To taka wygrana na loterii. - odpowiedział - Tylko, że nikt już nie może stwierdzić, czy nadal aktualna. A przynajmniej nikt z ludzi... czy tego co z nich zostało. - dodał.

- skoro wygrana, to i muszą być jakieś nagrody, prawda? to jakie są nagrody?
i co masz na myśli, mówiąc, "tego co z nich zostało"?

Łachmaniarz machnął ręką i powiedział - Nie teraz, będzie deszcz, a to kiepska pora na rozmowy. Może pogadamy później jak przeżyjesz? - po czym zaczął iść wzdłuż Lindsey St. w kierunku północny, i w parę sekund zniknął we mgle.

~huh? deszcz?~ spojrzałem w niebo.
~heh, wygrana na loterii, co? nie wiem co on pił, ale chyba nie chcę pić tego samego. poza tym? dlaczego mam nie przeżyć? czy to ma coś wspólnego z tamtym trupem?~ znowu nawrót mdłości.
~no nic, pora też spierdalać dalej.~
ruszyłem za menelem w dalszą wędrówkę Lindsey St, trzymając się jednak lewej strony w nadziei, że niedługo wejdę w Katz St.