W bagażniku niczego nie było. Tak samo za wycieraczką. Drzwi są zamknięte, a pod samochodem znalazłeś tylko dziecięcy bucik.

zrobiłem bucikowi zdjęcie, podniosłem się i sprawdziłem mapę na telefonie. ~cudnie, tędy też trafię i do apartamentów, gdzie swego czasu mieszkała moja mama i do mieszkania nadawcy. może być.

choć... dlaczego akurat stąd? czy dlatego podświadomie chciałem tutaj jechać? rozumiem, że gdybym wiedział, że mój ojciec jest stąd. ale zero informacji, a mimo wszystko akurat tutaj? strejndż.~

Kiedy przestałeś obserwować GPS, zauważyłeś całkiem niedaleko drugi samochód.

~o proszę, kolejna potencjalna skrzynia skarbów. no to mała powtórka!~ podbiegłem do samochodu i również ten zacząłem przeszukiwać.

Bagażnik był zamknięty, natomiast siedzenia były upaćkane czymś czerwonym, a z wnętrza samochodu czuć zapach zgnilizny.

postanowiłem przyjrzeć się czerwonym plamom w okularach i bez nich.

Plamy były normalne. Ciecz dawno wyschła (zakrzepła?), a same siedzenia są nieco przegniłe. Przez szkiełka plamy świeciły pastelowym fioletem, co skontrastowało z tapicerką. Na szybie, po drugiej stronie samochodu, niewidzialna ręka napisała "Pomóż mi".

szybko podszedłem na drugą stronę auta, by przyjrzeć się napisowi i zrobić mu zdjęcie.

Napis z drugiej strony szyby był nieco przygaszony. Radio trochę zatrzeszczało.

zrobiłem napisowi zdjęcie i rozglądając się, lekko zaniepokojony trzeszczeniem radia. ruszyłem dalej przed siebie.

Szedłeś dalej mijając pozamykane sklepy. Dość szybko natrafiłeś na białą furgonetkę.

~kolejny pusty wrak? a co z miejscowymi, z nowym burmistrzem i niechęcią do nowych? phi.~ przechodząc obok furgonetki zerknąłem, czy w środku znajduje się coś interesującego.

W środku na miejscu kierowcy leżało jakieś ciało. Ktokolwiek to był, miał twarz zwróconą do wnętrza pojazdu i kompletnie się nie ruszał.

zatrzymałem się i zapukałem w szybę, w nadziei że ten ktoś chociażby się ruszy. miałem nadzieję, że się ruszy.

Nikt się nie ruszył. Radio zaczęło trochę trzeszczeć.

szarpnąłem za drzwi od strony kierowcy.

Drzwi są zamknięte i nie chcą się otworzyć. Radio nadal trzeszczy.

próbuję jeszcze otworzyć te od strony pasażera. jeżeli one się nie otworzą, idę dalej.

Te drzwi się otworzyły. Uderzył cie mocny odór zgnilizny.

- uhg, o kurwa! aż mnie cofnęło od pojazdu. byłem bliski zwymiotowania. jednak ogarnąłem się i postanowiłem sprawdzić wnętrze pojazdu, zasłaniając twarz ręką - co nie dawało prawie w ogóle efektów.

W środku było ciało o oskórowanej twarzy. Radio zatrzeszczało głośniej, jakby z trudem łapało jakiś sygnał.

cofnąłem się, ba - wręcz wypadłem z auta. gdy podniosłem się z ziemi chciałem zrobić zdjęcie, jednak ręce tak drżały mi, że było prawie kompletnie zamazane. ruszyłem w głąb Lindsey St. idąc tyłem i ciągle wpatrując się w samochód.

W miarę oddalania się od furgonetki, trzaski radia ustępowały jednolitemu szumowi, a sama furgonetka nikła w gęstej mglę. W końcu zniknęła całkowicie, a ty stałeś sam. Niedaleko walał się stos niesprzedanych gazet.

~oho! pora sprawdzić, co się w mieście dzieje.~ zacząłem je przeglądać.

Nagłówki informowały o trzynastolatce, która zamordowała swoich rodziców i młodszą siostrę siekierą, o trzęsieniu ziemi w Pearl Creeck, o samobójstwie tancerki, jest także kilka ogłoszeń o zaginięciach.